56جماعات و نماز خواندن با آنان داراى حسنه و درجاتى خواهد بود و در حقيقت رجحان تقيّه مدارائى را همانند روايات گذشته افاده مى‌كنند.
مناسب است در اينجا به يكى از آن روايات اشاره شود و آن روايت عمر بن يزيد از امام صادق - عليه‌السّلام - است كه فرمود: «ما كنتم احد يصلى صلوة فريضة فى وقتها ثم يصلى معهم صلوة تقيّة وهو متوضّأً الا كتب اللّٰه له بها خمساً و عشرين درجة فارغبوا فى ذلك» .17
«احدى از شما نيست كه نماز واجبى را در وقت خودش بخواند سپس همان نماز را به صورت تقيّه، در حالى كه وضو دارد با آنان بخواند، مگر اينكه خداوند براى اين نماز تقيه‌اى، بيست و پنج درجه بنويسد.
پس رغبت كنيد در اين امر» .
از اين روايت نيز مى‌توان استفادۀ صحت نمود؛ زيرا نماز با آنان را مقيد به وضو مى‌كند و اين با بطلان نماز سازگار نيست.
البته در ميان اخبار به رواياتى برمى‌خوريم كه مفاد آنها بطلان نماز جماعت با آنان است و آنان را به منزله ديوار مى‌دانند و نماز را تنها با كسى تجويز