27از گناهانش بدر آيد.
و آنگاه كه سعى بين صفا و مروه كند، از گناهانش بدر آيد.
و آنگاه كه وقوف به عرفات كند، از گناهانش بدر آيد.
و آنگاه كه رمى جمرات كند، از گناهانش بدر آيد.
امام - ع - مى‌گويد: پيامبر اين موقف و آن موقف حج را شمرد كه وقتى حاجى بدان موقف رسد، از گناهانش بدر آيد و آنگاه بدان مرد فرمود:
«تو كجا مى‌توانى به آنچه حاجى مى‌رسد، برسى؟»
آنگاه امام صادق - ع - در پايان اين روايت فرمود:
«تا چهار ماه، بر حاجى گناه ننويسند و برايش حسنات نويسند مگر آنكه گناه كبيره‌اى بجاى آورد» .10
8 - باز در روايت صحيح از معاوية بن عمار از امام صادق - ع - آمده است كه پيامبر - ص - فرمود:
«حج و عمره بى‌چيزى را مى‌زدايد، همانگونه كه آتش تيرگى آهن را مى‌زدايد» .
معويه گويد: به امام گفتم: «يك بار حج برتر است يا بنده آزاد كردن؟»
فرمود: «حج افضل است» .
گفتم: دوتا؟ گفت: حج. و من هر چه بر شمار مى‌افزودم امام - ع - مى‌گفت: حج افضل است. تا رسيدم به سى بنده، باز فرمود: حج افضل است!11
9 - باز در روايت صحيح آمده است كه: «حاجيان سه دسته‌اند: يك دسته‌اند كه از آتش آزاد گردند، دستۀ ديگر، از گناهانشان بدر آيند به گونۀ روزى كه از مادر زادند و دستۀ ديگر، خانواده و دارائيشان محفوظ ماند و اين كمترين چيزى است كه حاجيان به آن باز گردند.12
10 - در «من لايحضره الفقيه» آورده است: اميرالمؤمنين - ع - فرمود: «كسى كه فرياد خود به تلبيه» (لبيك گفتن) بلند كند، همۀ چيزهايى كه در طرف راست اويند، تا آنجا كه خاك به پايان رسد و همه چيزهايى كه در طرف چپ اويند، تا آنجا كه خاك به پايان رسد، با او تلبيه گويند و دو فرشته - كه بر او مكّلند - به او گويند:
«مژده باد ترا، اى بندۀ خدا! و خدا جز به بهشت بشارت ندهد!»
و هر كه در احرام خود هفتاد بار با ايمان و احقاب «لبيك» گويد خداوند هزار فرشته شاهد گيرد كه از آتش و از نفاق بيزار است.