28و آنكه به حرم رسد و فرود آيد و غسل كند و دو كفش به دست گيرد، و پياده در حال تواضع در برابر خدا به حرم درآيد، خدا صدهزار «سيئه» از او محو كند و صدهزار حسنه برايش بنويسد و صد هزار درجه برايش بالا برد و صد هزار حاجت برايش برآورد.
و آنكه با آرامش به مكه درآيد - يعنى بدون تكبر و زورگويى بدان درآيد.
و آنكه پابرهنه، با آرامش و وقار و خضوع به مسجدالحرام درآيد، خدا او را بيامرزد.
و آنكه با معرفت، به كعبه نظر افكند، خدا گناهانش را بيامرزد و مهماتش را كفايت كند.13
11 - امام على بن الحسين - ع - فرمود: «آنكه بين صفا و مروه سعى كند، فرشتگان شفيع او گردند و شفاعتشان مورد قبول قرار گيرد» .14
12 - امام باقر - ع - فرمود: «هيچ نيكوكارى و بدكارى براين كوهها نايستد مگر آنكه خدا دعايش را مستجاب كند، نيكوكار براى آخرتش مستجاب شود و بدكار براى دنيايش!»15
13 - امام صادق - ع - فرمود: «هر آبادى‌نشين مؤمنى كه در عرفه وقوف كند، خدا همۀ مؤمنان آن آبادى را بيامرزد، و هر شخص مؤمنى از يك خانواده در عرفه وقوف كند، خدا مؤمنان آن خانواده را بيامرزد» .16
14 - باز در «من لايحضره الفقيه» آورده است: «گناهكارترين مردم در عرفاتيان، آن كسى است كه از عرفات برگردد، با اين گمان كه خدايش نمى‌آمرزد؛ يعنى كسى كه نا اميد از رحمت
خداست.17
غزالى سند گفتۀ بالا را به حديثى از اهل بيت - عليهم‌السلام - مى‌رساند، مى‌گويد: «گفته‌اند پاره‌اى از گناهان كه چيزى جز وقوف به عرفه، كفاره‌اش نيست و جعفر بن محمد - ع - سند اين گفته را به رسول خدا - ص - رسانده است» .18
15 - باز در «من لايحضره‌الفقيه» از امام صادق - ع - آورده است: آنكه يك حَجةالاسلام بجاى آورد، بندى از آتش از گردن خود گشوده است و آنكه دو حج كند پيوسته تا روزى كه بميرد در خير به سر برد و آنكه سه حج پى‌درپى بجا آورد، خواه پس از آن حج كند يا نكند، چون كسى است كه همه ساله حج بجا آورد.19