26النفوس و آثاركم فى الآثار و قبوركم فى القبور، فما احلى اسمائكم و
اكرم انفسكم و اعظم شأنكم و اجلّ خطركم و اوفى عهدكم و اصدق وعدكم» شما در بين مردميد، بدن‌هاى شما در بين ابدان است، نام‌هاى شما در بين نام‌هاى ديگران است، آثار شما در بين آثار ديگران و قبرهاى شما هم در بين قبور است.
در ساير مشاهد اين جملۀ «قبوركم فى القبور» (قبور شما را با ديگران يكسان كردند) خيلى جلوه ندارد، زيرا قبور آنها از قبور ديگران ممتاز است، ولى در بقيع وقتى انسان كنار اين قبور مطهره قرار مى‌گيرد، مى‌بينيد چنين است. «فما احلى اسماؤكم» چقدر نام شما شيرين است. خوب اگر كسى نام حسن بن على(ع) را ببرد، نام على بن الحسين(ع) را ببرد، نام محمد بن على(ع) را ببرد، نام جعفر بن محمد(ع) را ببرد و لذت نبرد، نمى‌تواند بگويد نام شما چقدر شيرين است، قبر شما چقدر پرجاذبه است، اثر شما چقدر شيرين است.
مبادا بدون خلع نعلين وارد حرم مطهر ائمّه بقيع بشويد. به اين زائران عزيز كه از يك كشور فداكار شيعه آمده‌اند بفرماييد ادب و احترام بقيع در اين نيست كه خود را به قبر بيندازيد، وقتى وارد مى‌شود بعد از اذن دخول، بايد كفش را همين دمِ در، بيرون آوريد، آهسته آهسته قدم برداريد، تا شيرينى اين جمله‌ها را احساس كنيد. به ما گفتند وقتى در كنار اين قبور رسيديد و مى‌بينيد با ساير قبرها يكسانند بگوييد: «واكرم انفسكم و اعظم شأنكم و اجلّ خطركم و اوفى عهدكم و اصدق وعدكم» و آنگاه مى‌گوييم:
«كلامكم نور و امركم رشد و وصيتكم التقوى و فعلكم‌الخير»، حرفتان نور است. «و عادتكم الأحسان و سجيّتكم الكرم»، شما نورانى هستيد، حرفهاى روشنگرانه داريد و فطرت و سجيۀ شما
كرم و بخشش است، بنابراين ما با ديگران فرق داريم. با ما چند كلمه حرف بزنيد.