14دينى را به اذهان انتقال و استحكام مى‌بخشد (با استفاده از زارعى، 1376). ويژگى‌هاى منحصر به فرد و جايگاه با عظمت اين سرزمين، در ميزان متقاعد سازى، تأثيرگذارى و روحيۀ پذيرش انسان‌ها همواره مؤثر بوده است.
«مگر نمى‌بينيد خداوند انسان‌ها را از آدم تا انسان‌هاى آخرين اين جهان، با سنگ‌هايى كه نه زيان مى‌رسانند و نه نفع مى‌بخشند، نه مى‌بينند و نه مى‌شنوند آزمايش نموده، اين سنگ‌ها را خانه محترم خود قرار داده و آن را موجب پايدارى و پابرجايى مردم گردانيده است. سپس آن را در پرسنگلاخ‌ترين مكان‌ها و بى‌گياه‌ترين نقاط زمين و كم‌فاصله‌ترين دره‌ها قرار داد. درميان كوه‌هاى خشن، رمل‌هاى فراوان، چشمه‌هاى كم‌آب و آبادى‌هاى از هم‌جدا و پرفاصله، كه نه شتر و نه اسب و گاو و گوسفند، هيچ‌كدام در آن به راحتى زندگى نمى‌كنند و سپس آدم و فرزندانش را فرمان داد كه به آن‌سو توجه كنند و آن را مركز تجمع و سرمنزل مقصود و باراندازشان گردانيد تا افراد از اعمال قلب به سرعت از ميان فلات و دشت‌هاى دور به آنجا روى آورند و اگر پى و بنيان خانه كعبه و سنگ‌هايى كه در بناى آن به‌كار رفته، از زمرد سبز و ياقوت سرخ و نور و روشنايى بود، شك و ترديد ديرتر در سينه‌هاى (ظاهربينان) رخنه مى‌كرد و كوشش ابليس بر قلب‌ها كمتر اثر مى‌گذاشت و وسوسه‌هاى پنهانى از مردم منتفى مى‌گشت.
اما خداوند بندگانش را با انواع شدائد مى‌آزمايد و با انواع مشكلات دعوت به عبادت مى‌كند و به اقسام گرفتارى‌ها مبتلا مى‌نمايد تا تكبر را از قلب‌هايشان خارج سازد و خضوع و آرامش را در آنها جايگزين نمايد. باب‌هاى فضل و رحمتش را به رويشان بگشايد و وسايل عفو خويش را به آسانى در اختيارشان قرار دهد.» 1 (فعالى، ص، 184، 1386)
در طى ساليان گذشته، از حيث رفاهى در اماكن گوناگون اين سرزمين فعاليت‌هاى