44بعدى مستحب است و در غير اين صورت خير. اين نظريه مربوط به جوينى است.

5. وضوى دوم مستحب است حتى اگر با وضوى اول، فعلى را كه نياز به وضو داشته انجام نداده است؛ به

شرطى كه زمانى معتنى به بين وضوى اول و دوم فاصله شود و الا (اگر زمانى فاصله نشود) و فوراً وضو

بسازد، وضوى دوم صحيح نبوده و حكم شستن اعضاى وضو براى مرتبۀ چهارم را دارد.

محيى الدين نووى در پايان، نظريۀ اوّل را اصحّ دانسته و آن را مى پذيرد؛ يعنى در جايى استحباب ثابت است كه بين دو وضو فعل واجب يا مستحب فاصله شود. ¹

ديدگاه اماميه

بسيارى از فقهاى اماميه وضوى تجديدى را جايز شمرده و برخى آن را مستحب مى د انند؛ هر چند در مقابل اين آرا، نظريات ديگرى نيز وجود دارد. جان كلام در اين است كه آيا از منظر فقهى، احتمال تجديد وضو بدون استحباب، بدعت نيز محسوب خواهد شد يا خير؟ ! با اين حساب مى توان به دو مبناى فقهى ذيل اشاره كرد:

آنانكه وضوى تجديدى را جايز مى د انند

گروهى از فقهاى اماميه تجديد وضو را جايز و بلكه آن را مستحب دانسته ا ند و حتى افضل و داراى اجر مضاعف در نزد پروردگار شمرده ا ند. علامۀ حلّى مى فرمايند:

تجديد وضو براى هر نماز افضل است. ²

مرحوم آيت الله حكيم بر اين امر اشاره كرده و دليل خويش را اطلاق روايت مفضل بن عمر دانسته است.

ظاهراً تجديد وضو، براى مرتبه سوم و چهارم و بالاتر جايز است؛ ³چرا كه روايت مفضل بن عمر از امام صادق (ع) مطلق است:

«مَنْ جَدَّدَ وُضُوءَهُ لِغَيْرِ حَدَثٍ، جَدَّدَ اللهُ تَوْبَتَهُ مِنْ غَيْرِ اسْتِغْفَارٍ» ⁴

«هر كس وضويش را بى آنكه باطل شود تجديد كند، خداوند توبه ا ش را بدون استغفار تجديد مى كند.»