9ابن عقدۀ الحافظ، كتاب الخالص، كتاب النشر والطىّ و. . . كه برخى از اين كتابها به تفصيل داستان حجۀ الوداع و روز غدير را بيان داشته‌اند و به جزئيات آن به دقت پرداخته‌اند و مؤلف محترم از آن‌ها بهره برده و با استناد به اين كتابها، حق مطلب را به خوبى ادا كرده است.
در اين زمينه، خطبۀ معروف پيامبر (ص) را از كتاب «النشر والطّى» از حذيفه و ديگران نقل كرده و تمام ماجرا و عكس العمل برخى افراد را به تفصيل آورده است. 1
وى سپس ضمن برشمردن فضايل شب و روز غدير، به بيان اعمال آن؛ از جمله دوازده ركعت نماز در شب عيد غدير و چگونگى انجام آن مى‌پردازد و دعاى آن شب را يادآور مى‌شود.
سالك الى الله و عالم واصل مرحوم ميرزا جواد ملكى (رحمة الله عليه) ، با نقل روايتى از امام رضا (ع) كه مستند به آباء طاهرين آن حضرت شده است، خطبه اميرمؤمنان على (ع) را در آن روز نقل مى‌كند، كه اشاره به برخى نكات اين خطبه خالى از لطف نيست.
على (ع) در اين خطبه، مردم را به مسائل فراوانى سفارش مى‌كند؛ از جمله: توسعه در زندگى، نيكى به برادران، شكر نعمت‌هاى الهى، همدلى و وحدت مسلمانان، برّ و نيكى و ثمرات آن، بخشش و هديه به برادران و خانواده، گشاده رويى و سرور، برقرارى تساوى بين ضعيفان، روزۀ روز عيد غدير و. . . . 2
آن مقدار كه از اين خطبه در اين كتاب شريف نقل شده وكامل آن در كتاب‌هاى معتبر ديگر آمده است، نشان از توجه حضرت به همۀ افراد و همۀ مسائل جوانب خود دارد. بسيارى از سفارش‌هاى حضرت به روابط خانوادگى و اجتماعى بر مى‌گردد و سپس به مسائلِ عبادى، و اين نشانگر اهميت اين موضوع و تأثير آن در روابط خانوادگى و اجتماعى است كه قوام جامعه به آن‌ها است.
دربارۀ غدير، مؤلف محترم به رواياتى استناد جسته است كه ما تنها به يك روايت بسنده مى‌كنيم:
«عَنِ الرِّضَا (ع) إِذَا كَانَ يوْمُ الْقِيامَة زُفَّتْ أَرْبَعَة أَيامٍ إِلَى الله كَمَا تُزَفُّ الْعَرُوسُ إِلَى خِدْرِهَا،