6شب در سال را با بزرگى و عظمت براى خداوند فارغ البال مى‌نهاده كه عبارت‌اند از: شب اوّل ماه رجب، شب عيد قربان، شب عيد فطر و شب نيمۀ شعبان.»
مرحوم ملكى تبريزى (رحمة الله عليه) در بيان اين حديث مى‌فرمايند:
ممكن است منظور حضرت از اين تعبير، احياى اين چهار شب به عبادت و دعا باشد. و امير مؤمنان در اين شب‌ها به ذكر خدا مشغول مى‌شدند و خود را وقف طاعت و عبادت خدا مى‌كردند و حتى خود را به مباحات مشغول نمى‌داشتند، مگر با ياد و نام خدا و اين اوّل درجۀ مراقبت است. 1
سپس به ساير آداب و اعمال عيد قربان مى‌پردازند كه در شب و روز آن، زيارت قبر امام حسين (ع) يكى از مستحبات آن است.
اما روز عيد قربان همانند عيد فطر، از ايامى است كه خداوند همگان را فراخوانده است براى بخشش گناهان، درمان عيوب و مشكلات، رفع حوائج و خواسته‌ها، رسيدن به آرزوها، اعطاى هديه‌ها و جوايز و امان از آتش.
اين‌چنين است كه بايد با اقبال به سوى پروردگار آن را غنيمت شمرد و از اين فرصت عظيم بهره‌مند گشت و با تمام وجود در پيشگاه خداوند حاضر شد تا از جود و كرم و احسان و عطايا و هداياى او بهرۀ تمام برد.
در ادامۀ آداب اين روز بزرگ، مؤلف ارجمند چند نكته را يادآور مى‌شود:
اوّل: توجه به زحماتى كه اولياى دين براى رساندن حقايق آن به دست ما كشيده‌اند و اكنون ما به راحتى به آن‌ها دسترسى داريم و از نعمت‌هاى فاخر الهى بهره‌مند مى‌گرديم.
دوم: از دست ندادن فرصتِ به دست آمده و آماده سازى نفس براى آينده، با تمسك به ريسمان محكم ايام عيد و حضور در ضيافت الله عيد قربان، كه جايگاه كرامت الهى است.
سوم: فراهم ساختن رضايت الهى در اين روز بزرگ و رسم بندگى را به جاى آوردن با خدمت به مولاى كريم و دورى از غفلت و فراموشى از آن ذات بى همتا.
چهارم: بيدارى از غفلت و روى آورى به سوى معبودِ غنى و بى نياز، توجه به اين‌كه