17وخبرى كه ابو بصير از امام صادق (ع) در خصوص زيارت سيدالشهدا (ع) نقل مى‌كند:
«إِذَا أَرَدْتَ الْخُرُوجَ إِلَى أَبِي عَبْدِ الله (ع) فَصُمْ قَبْلَ أَنْ تَخْرُجَ ثَلاثَة أَيامٍ يوْمَ الأَرْبِعَاءِ وَ يوْمَ الْخَمِيسِ وَ يوْمَ الْجُمُعَة فَإِذَا أَمْسَيتَ لَيلَة الْجُمُعَة فَصَلِّ صَلاة اللَّيلِ، ثُمَّ قُمْ فَانْظُرْ فِي نَوَاحِي السَّمَاءِ وَ اغْتَسِلْ تِلْكَ اللَّيلَة قَبْلَ الْمَغْرِبِ، ثُمَّ تَنَامُ عَلَى طُهْرٍ، فَإِذَا أَرَدْتَ الْمَشْي إِلَيهِ فَاغْتَسِلْ وَ لاَ تَطَيبْ وَ لاَ تَدَّهِنْ وَ لاَ تَكْتَحِلْ حَتَّى تَأْتِي الْقَبْرَ» 1.
«هرگاه خواستى به زيارت سيدالشهدا (ع) بروى، سه روز؛ روزهاى چهارشنبه، پنج‌شنبه و جمعه روزه بگير، در شب جمعه نماز شب بخوان، سپس به اطراف آسمان نگاه كن و قبل از مغرب آن شب غسل كن و با طهارت بخواب و وقتى خواستى به زيارت بروى غسل كن، از بوى خوش و روغن و سرمه استفاده نكن تا اين كه به نزديك قبر شوى.»
شيخ بهايى در بارۀ مستند غسل توبه مى‌نويسد:
«مستند غسل توبه از فسق و معصيت، روايتى است كه شيخ طوسى (قدس سره) (385-460) در تهذيب‌الاخبار، از امام جعفر صادق (ع) روايت كرده است كه مردى به حضور پيامبر خدا (ص) رسيد و عرض كرد: من همسايگانى دارم و آنان كنيزانى دارند كه آواز مى‌خوانند و عود مى‌نوازند و بسا اتّفاق مى‌افتد كه به دستشويى مى‌روم و براى گوش دادن آوازهاى آنان، نشستن خود را طولانى مى‌كنم. تكليف من چيست؟ حضرت فرمود: چنين نكن! عرض كرد: به خدا سوگند من به پاى خود به آن عمل نمى‌روم، فقط سماعى است كه با گوش خود مى‌شنوم. امام (ع) فرمود: قسم به عظمت خدا، كه نبايد چنين كنى. آيا سخن خدا را نشنيده‌اى كه فرمود: (إِنَّ السَّمْعَ وَ الْبَصَرَ وَ الْفُؤادَ كُلُّ أُولئِكَ كانَ عَنْهُ مَسْؤُلاً) ؛ «گوش، چشم و قلب، همۀ اين‌ها در روز قيامت مورد سئوال قرار مى‌گيرند.» مرد گفت: گويا اين آيه را نشنيده بودم، آن عمل را ترك و استغفار مى‌كنم.