4«اين ماه (ذى حجه) اولين ماه از ماه‌هاى حرام است كه جنگ و نبرد با كفّار در آن حرام شده است و لكن عاقلِ بيدار بايد تنبّه يابد از اين حكم به حكم جنگ و مخالفت با خداوند جلّ و علا و بكوشد در خودنگهدارى در اين ماه بيشتر از ماه‌هاى ديگر و رعايت رضاى الهى و اطاعت امر خداوند و راضى گشتن به گرفتارى‌ها و بلاهاى دنيوى؛ زيرا اين ماه حرام است و حرمت آن افضل بر ساير ماه‌هاست؛ چرا كه خداوند از محاربه و نبرد با كفّار منع كرده است.» 1
مؤلف ارجمند براى ورود به هركدام از ماه‌ها، روش ويژه‌اى را در پيش گرفته‌اند و به تناسب هر ماه و لزوم مراقبت از آن، به‌گونه‌اى آغاز كرده‌اند كه تناسب را رعايت كرده باشند، كه خود نشان‌دهندۀ توجه مرحوم ملكى به نكات خاص اهل مراقبت است و الاّ به‌صورت طبيعى بايد در آغاز هر ماه با روايتى شروع نمايند و با اعمال آن و توجه دادن به روزهاى خاص، آن را به پايان ببرند.
در اين فصل كه فصل شانزدهم كتاب است و با عنوان «الفضل السادس عشر، في أسرار مراقبات شهر ذي الحجه» آغاز گرديده، فرموده‌اند:
«براى درك درست و دقيق اوقات خاص اين ماه، بر مراقب و سالك است كه در استهلال اين ماه اهتمام ورزد، بلكه حوائج خاص و مهمّش را براى اوقات دعا در اين ماه يادآور شود و حتّى دعاى رؤيت هلال را بخواند و به دعايى كه سيدبن طاووس انشا كرده و از مضامين عالى براى اهل ذكر برخوردار است، غفلت نورزد.
اما از مهم‌ترين كارهاى اهل مراقبت در اين ماه، شناخت جايگاه بلند و شريف اين ماه و مقامات بزرگ آن و فوائد فراوانى كه بر آن بار شده است، مى‌باشد.»
سپس براى بيان جايگاه و عظمت اين ماه، نگاهى به جايگاه ماه مبارك رمضان دارند كه در روايات وارد شده است: «روزها و شب‌ها و ساعات آن افضل