18

جنسيت خنثى در صورت تعارض علائم و نشانه هاى تشخيص

همانگونه كه اشاره شد، فقها براى تشخيص جنسيت افراد خنثى، علائم و نشانه هايى را برشمرده اند، با توجه به آن علائم و نشانه ها، جنسيت اين افراد روشن خواهد شد، اما در اين ميان گاهى پيش مى آيد كه برخى از علائم با برخى ديگر معارضه مى كنند و انسان را در تشخيص جنسيت اين افراد دچار مشكل مى سازند. براى برون رفت از اين شك و ترديد، برخى از فقها براى اين علائم و نشانه ها ترتيب و اولويت قائل شده اند كه در صورت تعارض آن، علامت و نشانه ا ى مقدم خواهد بود كه بر ديگر علائم اولويت داشته باشد. «سيد مير عبد الفتاح مراغى» در كتاب «العناوين» ¹آورده است: بنابر قول به اعتبار مطلق ظن در ترجيح يك طرف، مرجحات اينگونه خواهد بود:

الف) مرجحات مرد بودن: ريش، عدم تفلك ثدى، احتلام، شدت رغبت به زنان براى جماع، احبال، عفونت وغلظت منى، خروج عظم حلقوم و نقص اضلاع.

ب) مرجحات زن بودن: ريش نداشتن، تفلك، حبل، حيض، رقت منى، تساوى اضلاع و عدم خروج عظم حلقوم.

ايشان در ادامه مى نويسد: اگر يكى از اين مرجحات وجود داشت، بدون اينكه مرجّحى براى طرف مقابل باشد، وظيفه و تكليف روشن است كه بر طبق آن مرجّحِ موجود حكم مى شود؛ اما اگر بين مرجحات تعارض وجود داشته باشد در اين صورت، حالات مختلفى قابل تصور است:

1. تعارض محاسن و ريش با تفلك؛ در اين صورت ترجيح با محاسن و ريش است؛ چرا كه امكان

وجود تفلك در مرد بسيار بيشتر از امكان وجود ريش و محاسن در زن است، بلكه بسيار نادر اتفاق

مى ا فتد كه زنى داراى ريش باشد.

2. تعارض ريش با حيض؛ ترجيح با حيض است؛ چرا كه گاهى در ميان زنان ديده مى شود كه زنى

داراى ريش باشد، بر خلاف مردان كه هيچگاه ممكن نيست مردى حيض شود.

3. تعارض ريش با حبل: ترجيح با حبل است؛ زيرا گاهى اتفاق مى ا فتد كه زنى ريش داشته باشد،

بر خلاف حبل كه براى مردان امكان ندارد.

4. تعارض ريش با امارات منصوصۀ چهارگانه (بول، سبقت در بول، تأخير در انقطاع بول، شمردن

اضلاع پهلو) ؛ در صورتى كه اين امارات دلالت بر زن بودن داشته باشند، ترجيح با امارات است

و براى ترجيح زن بودن خنثى يكى از اين امارات كفايت مى كند چه برسد به وجود هر چهار امارۀ

منصوصه.

5. تعارض ريش با رقت منى يا با كمى رغبت به زنان و يا با عدم عظم حلقوم؛ در اين موارد ترجيح

با ريش است.