29باشد و بعد از محل شدن از احرام عمره بيرون نكرده بود، در وقت احرام حج بگشايد و بپوشد و در وقت پوشيدن نيت بكند به اين طريق كه: «دو جامۀ احرام مي‌پوشم در حج اسلام حج تمتع از جهت آن‌كه واجب است قربة إلى الله» . پس اگر وقت نماز ظهر باشد، نماز ظهر و عصر را بكند و الاّ دو ركعت يا چهار ركعت يا شش ركعت نماز احرام به‌جا آورد و نيّت چنين كند كه «دو ركعت نماز حج اسلام حج تمتّع مى‌كنم قربة إلى الله» پس احرام به حج بگيرد و احوط آن است كه اول نيت حج كند، به اين طريق كه: «حج مى‌كنم حج اسلام تمتع، از جهت آنكه واجب است قربة إلى الله» ، آن‌گاه نيت احرام كند به اين طريق كه «احرام حج مى‌گيرم به حج اسلام حج تمتع و چهار تلبيه مى‌گويم از جهت عقد اين احرام از جهت آن‌كه واجب است قربة إلى الله» و در اين احرام مخيّر است كه تلبيه را مقارن احرام بدارد، يا فاصله بدهد و اكمل آن است كه بعد از نيت بلافاصله آهسته بگويد و چون بر «قطا» رسد كه آن را «مدعى» ¹گويند، هنوز به «رَدْم» نرسيده باز بگويد و چون به «ابطح» رسد صدا را به تلبيه بلند كند و «ابطح» موضعى است مشهور و از راهى كه به عرفات مى‌روند، بعد از اتمام شدن خانه‌هاى مكه به اندك مسافتى به ابطح مى‌رسد و ساير اعمال واجبه و محرّمات اين احرام به نحوى است كه در احرام عمره مذكور شد.

فصل دوم: در وقوف عرفات

كه عمل دوم از اعمال واجبه حج تمتّع است.

بدان كه بعد از احرام به حج، واجب است رفتن به عرفات از براى وقوف در آن موضع، از ظهر روز عرفه تا وقت مغرب. و سنت است كه در روز هشتم از مكه بيرون رود و شب عرفه در منا بماند و بعد از طلوع صبح، روانۀ عرفات شود از براى وقوف در آنجا و مراد به «وقوف» ، بودن در آنجاست به هر نهجى ²كه باشد؛ يعنى خواه نشسته باشد يا ايستاده يا خوابيده، و غسل از براى اين وقوف سنت است و نيت چنين كند كه: «غسل وقوف عرفات مى‌كنم، از جهت آن‌كه سنت است قربة إلى الله» .

و واجب است نيت وقوف به اين طريق كه: «وقوف در عرفات مى‌كنم، در حج اسلام حج تمتع از جهت آن‌كه واجب است قربة إلى الله» . و چون زمانى كه وقوف در آن واجب است، از ظهر