49دليل دوم صحيحه معاويۀ بن عمار دلالت دارد بر اِجزاء؛ زيرا امام (ع) در پاسخ سؤال عمار كه پرسيده است: مردى با استطاعت بذلى حج انجام داده، آيا از حَجَّة الاسلام مجزى است يا نه؟ فرمودهاند:
«بَلْ هِى حَجَّةٌ تَامَّة» . 1
صاحبان نظر دوم ممكن است در پاسخ بگويند: در مقابل اين روايت، دو روايت دلالت دارد بر عدم اِجزاء و وجوبِ حج در صورت استطاعت مالى؛ 1. روايت ابو بصير 2. صحيحۀ فضل بن عبدالملك. 2
امام (ع) در پاسخ فضل از امام صادق (ع) مبنى بر اينكه اگر شخصى با استطاعت بذلى حج انجام داد، آيا پس از استطاعت ملكى حج بر او واجب است يا نه؟ فرمود:
«نَعَمْ، فَإِنْ أَيسَرَ بَعْدَ ذَلِكَ فَعَلَيهِ أَنْ يحُجَّ» .
در مقام جمع ميان اين دو دسته از روايات، بيانات مختلفى گفته شده است؛ از جمله:
1. روايت ابو بصير از نظر سند ضعيف است؛ زيرا در سند، على بن ابى حمزۀ بطائنى است و روايت فضل حمل مى‌شود بر استحباب تكرار حج.
2. به فرض تحقّق تعارض، ترجيح با روايت عمار است؛ چون موافق شهرت فتوايى است و بى‌شك موافقت با شهرت فتوايى از مرجّحات منصوصه و مورد قبول همه است.
3. به فرض تنزّل از جمع اول و دوم، نوبت به تخيير مى‌رسد؛ چون فرض بر اين است كه مرجّحى وجود ندارد. پس باز هم نتيجه اين است كه مجزى هست.