24مى‌داند و پيامبران و فرشتگان را بر نمى‌گزيند به جهت ميل به آنها بلكه انتخاب مى‌كند آنان را براساس آن چه علم دارد به باطن آنها و صلاحيت و شايستگى كه هر يك دارند و برترى و گزينش پيامبر اسلام به پيامبران نيز براساس شايستگى است و همچنين جمله ( وَ آتَينا داوُدَ زَبُوراً) نيز دلالت دارد بر فضيلت پيامبر اسلام بر ديگر پيامبران زير او خاتم پيامبران است و در «زبور» داود مكتوب است ( أَنَّ الأَْرْضَ يرِثُها عِبادِى الصَّالِحُونَ) . 1
و بندگان صالح همان محمد (ص) و خاندان اويند 2و در حديثى از امام باقر (ع) آمده است كه آنان اصحاب مهدى (عج) در آخر زمان‌اند. 3
* «اللَّهُمَّ أَعْطِهِ الدَّرَجَةَ وَ الْوَسِيلَةَ مِنَ الْجَنَّةِ»
اين فراز از زيارت برگرفته از آيه‌اى از قرآن است كه تأويل آن در شأن و فضيلت پيامبر اسلام است:
(يا أَيهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَ ابْتَغُوا إِلَيهِ الْوَسِيلَةَ وَ جاهِدُوا فِى سَبِيلِهِ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ) 4.
«اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، از خدا بترسيد و به او تقرّب جوييد و در راهش جهاد كنيد باشد كه رستگار شويد.»
وسيله، در لغت به معناى: مقام و منزلت نزد ملك و پادشاه است كه درجات قرب و نزديكى به اوست. 5
و ابن اثير گفته: وسيله يعنى آنچه موجب رسيدن به چيزى و نزديك شدن به آن است. 6
و در تفسير آن آمده است: وسيله يعنى توسل جستن به چيزى با رغبت و ميل براى رسيدن و دستيابى به مقصد و هدف و حقيقت «وسيله الى الله» ملاحظه و مراعات راه حق با علم و عبادت است و ملاحظۀ مكارم شريعت يعنى قصد قربت و نزديكى به حق، البته اين وسيله و ابزار مادى نيست [و تصور آن در مورد حق تعالى غير معقول است] بلكه نوعى توصل معنوى است كه پلى ميان بنده و خدا ايجاد مى‌كند و او را به خدا ارتباط مى‌دهد و اتصال نمى‌دهد بنده را به خدا مگر خضوع و خشوع و ذلت عبوديت، بنابراين، «وسيله» يعنى تحقق بخشيدن (و به فعليت در آوردن) حقيقت عبوديت، كه موجب ربط به خداوند مى‌شود. 7