23را پذيرفت و هدايتش كرد.» و چون نخستين كسى است كه دين براى او وضع شد؛ ( فَإِمَّا يأْتِينَّكُمْ مِنِّى هُدىً فَمَنِ اتَّبَعَ هُداى فَلا يضِلُّ وَ لا يشْقى) ؛ 1«اگر از جانب من شما را راهنمايى آمد، هر كس از آن راهنماى من متابعت كند نه گمراه مى‌شود و نه تيره بخت.» و در اين امور هيچ كس با آدم شريك نيست و اينها ويژۀ اوست و چه منقبتى بالاتر از اين امتيازها!
و اما نوح (ع) را برگزيد، چون او نخستين پيامبر اولوالعزم و صاحب كتاب و شريعت است و پدر دوم نوع بشر، و كسى است كه حق بر او سلام كرد؛ ( وَ جَعَلْنا ذُرِّيتَهُ هُمُ الْباقِينَ * وَ تَرَكْنا عَلَيهِ فِى الآْخِرِينَ * سَلامٌ عَلى نُوحٍ فِى الْعالَمِينَ) 2«فرزندانش را باقى گذاشتيم و نام نيك او را در نسلهاى بعد باقى نهاديم، سلام بر نوح باد در سراسر جهان.»
و ويژگى آل ابراهيم آن است كه آنان پاكان از فرزندان ابراهيماند؛ مانند اسحاق و يعقوب و ديگر انبياى بنى اسرائيل و اسماعيل و فرزندان پاكش و سيد و سرور همه، حضرت محمد (ص) و ديگر وابستگان و پيوستگان به ايشان در رتبه و مقام ولايت، (و آل ابراهيم از اسماعيل پيامبر و خاندانش مى‌باشند) .
اينها ويژه‌گيهاى پيامبرانى است كه خداوند برگزيده است و اما برگزيدن پيامبرخاتم و خاندان او، از اين قرار است كه آل ابراهيم بلاخلافٍ، محمد (ص) و اهل بيت (ع) اند كه فرزندان ابراهيم خليل باشند.
* «وَ خَاصَّتِكَ وَ صَفْوَتِكَ وَ خِيرَتِكَ مِنْ خَلْقِكَ»
چنان كه گفته شد، گزينش حق در مورد انبيا، براساس ويژگيها و مصلحت و امتيازى است كه در انديشه و خلق‌و خوى و رفتار آنان بوده است و اما پيامبر اسلام كه برگزيدهاى از ميان برگزيدگان است، به جهت فضيلت و برترى است كه در وجود آن حضرت است؛ ( وَ رَبُّكَ أَعْلَمُ بِمَنْ فِى السَّماواتِ وَ الأَْرْضِ وَ لَقَدْ فَضَّلْنا بَعْضَ النَّبِيينَ عَلى بَعْضٍ وَ آتَينا داوُدَ زَبُوراً) ؛ 3«پروردگار تو به آنچه در آسمانها و زمين است، آگاه‌تر است. بعضى از پيامبران را بر بعضى ديگر برترى داديم و داود را زبور عطا كرديم.»
در تفسير آن گفته‌اند: اين آيه رد بركفار قريش است كه نبوت پيامبر را انكار مى‌كردند؛ يعنى خدا دانا است بر احوال كسانى كه در آسمانها و زمين‌اند و قدر و اندازۀ هر يك را