63
(لَوْ لاَ إِذْ سَمِعْتُمُوهُ ظَنَّ الْمُؤْمِنُونَ وَ الْمُؤْمِناتُ بِأَنْفُسِهِمْ خَيْراً وَ قالُوا هذا إِفْكٌ مُبِينٌ) . (نور: 12)
«چرا هنگامى كه اين تهمت را شنيديد، مردان و زنان با ايمان نسبت به كسى كه از خودشان بود، گمان خير نبردند و نگفتند اين دروغ بزرگ آشكارى است.»
(لَوْ لا جاؤُ عَلَيْهِ بِأَرْبَعَةِ شُهَداءَ فَإِذْ لَمْ يَأْتُوا بِالشُّهَداءِ فَأُولئِكَ عِنْدَ اللَّهِ هُمُ الْكاذِبُونَ) . (نور: 13)
«چرا چهار شاهد بر آن نياورند و هنگامى كه گواهان را نياوردند، آنان در پيشگاه خدا دروغگويان‌اند.»
(وَ لَوْ لا فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَتُهُ فِي الدُّنْيا وَ الآخِرَةِ لَمَسَّكُمْ فِيما أَفَضْتُمْ فِيهِ عَذابٌ عَظِيمٌ) . (نور: 14)
«و اگر فضل و رحمت الهى در دنيا و آخرت، شامل حال شما نمى‌شد، به‌خاطر اين گناهى كه كرديد عذاب سختى به شما مى‌رسيد.»
و در آخر قرآن كريم مى‌فرمايد:
(يَعِظُكُمُ اللَّهُ أَنْ تَعُودُوا لِمِثْلِهِ أَبَداً إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ) . (نور: 17)
«خداوند اندرزتان مى‌دهد كه اگر ايمان داريد، هرگز چنين كارى را تكرار نكنيد.»
البته در تاريخ حوادث فراوانى دربارۀ عايشه، بعد از رحلت حضرت رسول (ص) نقل شده كه پرهيز طول كلام، از آن خوددارى مى‌كنيم.
پاسخ به نداى الهى و دفن در بقيع
ابن خلكان مى‌نويسد: «عايشه در زمان سلطنت معاويه، در سال 58 هجرى و در سن 67 سالگى در گذشت و در بقيع مدفون گرديد.» 1
عايشه، همچون پدرش ابوبكر شبانه به خاك سپرده شد.
امام بخارى و غير او، به سندى اشاره مى‌كنند كه براساس آن، عايشه امّ المؤمنين به عبدالله بن زبير وصيت كرد؛
«ادْفِنِّي مَعَ صَوَاحِبِي بِالبَقِيعِ» . 2
حاكم در المستدرك به نقل از هشام بن عروه مى‌نويسد: «ام مؤمنان در شب روز سه‌شنبه درگذشت و ابوهريره برجنازه‌اش نماز گزارد.» 3