23نيك به جمع كردن سنگريزهها پرداخته و به نيت رسيدن به مقصود و برآورده شدن حاجات سنگريزه‌ها را به جمرهها پرتاب نمايد و به نيت قطع طمع از غير خدا و پيروى از حضرت ابراهيم (ع) قربانى را ذبح كند و به نيت بازگشت به رحمت و قرب خدا به مكه بازگشته و طواف بازگشت انجام دهد.» ¹

آداب زيارت:

وقتى به زيارت فخر كائنات، اشرف مخلوقات و برگزيدۀ حضرت ربّ الأرباب، پيامبر اعظم (ص) نايل ميشويم، قبل از هر چيز، زانوى ادب پاى درس شاگرد اهل بيت، عارف دلسوخته يعنى صاحب المراقبات ميزنيم تا شناخت و معرفت خويش نسبت به آن مقام شامخ، بالا ببريم:

1. حاجى بايد بداند كه مكانت او در دربار خداى تعالى به حدى است كه انبيا و مرسلين - از اولين و آخرين - و ملائكۀ مقرّبين به آن غبطه مى‌برند و ما را ممكن نيست كه به كنه معرفت او برسيم.

2. حاجى بايد بداند كه او به تصديق كتاب خدا، از هوا سخن نمى‌راند ²و چون جلالت و حق او را شناختى و دانستى كه او زنده و در نزد پروردگار خود به زائر خويش نظر دارد و سلام آنها را مى‌شنود و از ضمير آنها آگاه است، براى گناهان آنان طلب آمرزش مى‌كند و در نيازمندى‌هاى آنان شفاعت مى‌نمايد.

3. بايد چنان زيارت كند كه گويى او زنده است و تو را مى‌بيند و با تو روبهروست و چيزى تو را از توجه به او مشغول نسازد و با محبت تام به او توجه كند.

4. از طول مناجات خسته نشود و در حرم حضرت با كسى تكلم نكند بلكه از چيزى كه او را از مراقبت بازدارد خوددارى كند.

5) . براى تمام بيمارهاى خود از او طلب درمان كند و به جلب عطوفت او و طلب باران از ابر جود و رأفت او چشم دوزد و يقين كند كه او كريمترين خلايق و بخشندهتر از هر موجود است. ³

6) . به ياد آورد رفتار پيامبر (ص) با قاتل عموى خود، حمزه (ع) را آنگاه كه توبۀ او را