22و بدان كه اجتماع حاجيان براى دعا در يك ميدان و صحنۀ واحد، بويژه به لحاظ حضور صالحان و اهل باطن از ابدال و اوتاد يا غير آنها از كاملان -كه هيچ وقت حج از بعضى از آنان خالى نيست - و همراه با اجتماع دل‌ها و همت‌ها علت تامه براى بارانيدن ابرهاى جود و كرم الهى است. از اين رو گفته‌اند: از عظيم‌ترين گناهان آن است كه كسى در عرفات حاضر شود و گمان كند كه خداى تعالى او را نيامرزيده است.» ¹

17. وقوف در منا:

در اين سرزمين بايد آرزوهاى شيطانى را به كنارى زد و همچون ابراهيم، غير قرب و رضاى حق هيچ آرزويى نداشت و از كمند افسون غير خدا و همۀ آرزوهاى واهى و وسوسه‌هاى مزاحم، با رَمى و ذَبح خود را رهانيد كه تا ذبيح الله نشوى در حرم راه ندارى. همين است كه بايد وسوسه ها را رمى كرد و آرزوها را ذبح. بدون اين دو، آرزوى وصال و قرب الهى خيالى بيش نيست از كلاس شناخت و شعور، زود مى‌توان فارغ التحصيل شد ولى در كلاس ايثار و اخلاص و دل كندن از فرزند و مال و منال بايد مدتى طولانى توقف كرد كه دل كندن شرط رسيدن به مقام است.

امام به حق ناطق، حضرت صادق (ع) فرموده اند:

«وَ ارْمِ الشَّهَوَاتِ وَ الخَسَاسَةَ وَ الدَّنَاءَةَ وَ الذَّمِيمَةَ عِنْدَ رَمْيِ الْجَمَرَاتِ» ؛ ² «شهوات و پستى‌ها و جميع صفات نكوهيده و پست را در رمى جمرات از خود دور كن.»

در توضيح اين بخش، آيت الله جوادى آملى گويد: «اگر مسألۀ رمى جمرات و سنگ زدن به جمرهها مطرح است، در حقيقت ديو درون و بيرون را رمى كردن و شيطان انس و جن را راندن است. تا انسان فرشته نشود، شيطان از حريم او بيرون نمى‌رود. اگر فرشته خوى شد آنگاه است كه از گزند شيطنت مصون مى‌ماند.» ³در المراقبات آمده است: «و بايد به نيت يكرنگى و مهربانى با بندگان خدا در «منا» توقف كرد و به نيت مخالفت نكردن با خدا، عدم ارتكاب گناهان و تحصيل علم و كارهاى