64

امام سجاد (عليه السلام) و حادثه حرّه

پس از حادثۀ كربلا، وضعيت دينى و سياسى مردم مدينه بسيار بحرانى شد و به خاطر ترس و ارعاب، از اهل بيت عصمت و طهارت (عليهم السلام) فاصله گرفتند. اينجا بود كه حضرت‌امام زين‌العابدين (عليه السلام) در آگاهى بخشى و تعليم بينش دينى مسلمانان، حركتى دوباره آغاز كرد و گامى ديگر برداشت.

صحيفۀ سجاديه با دعاهاى پر محتوا، عميق و جاودانه‌اش، نخستين اقدام زيبا و اثرگذار در ميان مردم، پس از سال 61 ق. بود. امام سجاد (عليه السلام) مصلحت را در آن ديدند كه از نو مردم را با وظايف خود آشنا سازند كه در آن برهه از زمان، با موفقيت كامل، رسالت مقدس علوى را به دوش گرفت.

حادثۀ كربلا و رعب و وحشت به‌جا مانده از آن، فضاى حرم خدا (مكۀ مكرمه) و حرم رسول الله (ص) (مدينۀ منوره) را بسيار سنگين و دهشت زا كرده بود؛ به طورى كه امام سجاد (عليه السلام) فرمودند: ما در تمامى شهر مكه و مدينه بيست نفر دوست نداشتيم! ؛

«رَوَى أَبُو عَمْرٍو النَّهْدِي قَالَ: سَمِعْتُ عَلِي بْنَ الْحُسَينِ (ع) يقُولُ: مَا بِمَكَّةَ وَ الْمَدِينَةِ عِشْرُونَ رَجُلاً يحِبُّنَا» . ¹

امام سجاد (عليه السلام) در واقعۀ حره، در مدينه حضور داشتند و بنا به نقل تمامى مورخان؛ از علماى شيعه و اهل سنت، هيچ‌كس متعرض امام سجاد (عليه السلام) وخانوادۀ آن حضرت نشد و حتى كسانى‌كه به امام پناه آورده بودند، از تعرض سپاه شام مصون ماندند.

اين‌كه چرا مسلم بن عقبه على بن الحسين (عليهم السلام) را نكشت؟ يا از او بيعت نگرفت؟ به درستى روشن نيست و اسناد در اين باره هم‌آهنگ نمى‌باشد.

طبرى نوشته است: هنگامى كه يزيد مسلم بن عقبه را به مدينه مى‌فرستاد، بدو گفت: على بن الحسين (عليهم السلام) در كار شورشيان دخالتى نداشته، پس دست از او بازدار و با وى به نيكى رفتار كن!

او همچنين مى‌نويسد: چون على بن الحسين (عليهم السلام) نزد مسلم بن عقبه رفت، مسلم گفت: اهلاً و مرحباً، سپس وى را بر تخت و مسند خود نشاند و گفت: اين خبيث‌ها (مردم مدينه!)