57
خفتگان در بقيع (7)
علي اكبر نوايي
أَعَزَّ اصطباري و أجري دموعي
وقوفي ضحى في بقاع البقيع
از صحابۀ راستين پيامبر خدا (ص) كه در بقيع آرميدهاند، برخى در كنار و همراه آن حضرت بودند و پيش از رحلتش دنيا را وداع كرده، يا به شهادت رسيدند و تعدادى از آنان، سالها پس از رحلت پيامبر زيستند و همچنان راه و سيره و آرمان‌هاى آن حضرت را پاس داشتند و سرانجام اندكى از بزرگان ايشان، نسبت به اهل بيت: وفادار ماندند و راه انحراف نپيمودند.
در بخشهايى كه گذشت (شمارههاى70 - 65) ، در بارۀ شرح حال آن شخصيتها پژوهش و بررسى كرديم. اكنون در بخش پايانى (هفتمين بخش) به بررسى زندگى چند تن ديگر از صحابۀ صادق مى‌پردازيم و به دليل قلّت منابع و ناپيدايى ذكر يارانى از اين دست در منابع و متون تاريخى و صعوبت بيش از حد يافتن اين شخصيتها در مطاوى تاريخى و به دليل غبار ضخيمى كه بر چهرۀ چنين يارانى كشيده شده، اين موضوع را با همين نوشتار به آخر برده و از شمارۀ آينده، در ادامۀ اين پژوهش، به ذكر و ياد كرد صحابه‌اى خواهيم پرداخت كه بسيارى از آنان از نيمۀ راه برگشتند، برخى سكوت و انزوا پيشه كردند و گروهى باكمال تأسف، رو در روى حقيقت ايستادند و به قربانى فضيلتها كمر بستند و آرمان نبى گرامى را به فراموشى سپردند:
35. عبدالله ابن امّ مكتوم
نامش عبدالله فرزند عمرو است. او در مكه به دنيا آمد و در همان شهر زيست تا آنكه پيامبر خدا (ص) رسالت يافت و مبعوث گرديد. پس از شنيدن دعوت پيامبر، به جمع ياران آن حضرت پيوست