511. آيات 37- 25 از سورۀ حج، 1اين آيات در ضمن تهديد كفار قريش به جهت بستن راه مسجد الحرام، به سوابق تشريع حج مى‌پردازد و به برخى از شعائر اساسى آن، مانند هَدى، نحر، طواف، احلال، احرام و ذكر خدا اشاره مى‌كند. همچنين نخستين آياتى است كه در آن، از حج ابراهيمى سخن رفته و ضمناً اشارتى به امضاى آن در اسلام آمده است. نزول آن بعد از هجرت، و همزمان با اذن جهاد؛ يعنى قبل از اوايل رمضان سال نخست هجرى و پيش از نزول سور بقره مى‌باشد.
2. آيات 128 - 125 از سورۀ بقره، 2ضمن اشاره به كعبه در اين آيات، بهعنوان
«مَثابَةً لِلنَّاس» ، 3باز هم سخن از بناى كعبه بهدست ابراهيم و اسماعيل8 آمده است.
3. آيات 150 - 142 از سور بقره، 4آيات ياد شده، دربارۀ تغيير قبله، در نيمۀ شعبان سال دوم هجرى است و آيات بعد سوره، متعلّق است به باز زمانى 15 شعبان سال دوم هجرى و جنگ بدر در 17 رمضان.
4. آيۀ 158 سورۀ بقره، 5آيه در بارۀ جواز سعى ميان صفا و مروه بهعنوان جزئى از مراسم حج و عمره است.
5. آيۀ 189 سورۀ بقره، 6آيه در ضمن بيان اهميتِ ماه نو براى تعيين تقويم طبيعى و نقش آن در نظام زندگى، اشاره‌اى به حج دارد كه اهميت آن را نمايان مى‌سازد.
6. آيات 200 - 196 و نيز 203 از سور بقره، 7در اين آيات، ضمن اعلام وجوب حج و عمره، دربار احكام و آداب حج به تفصيل سخن به ميان آمده است.
7. آيات 35 - 34 سور انفال، 8ضمن اشاره به سد راه مكه بهوسيلۀ قريش و سزاوار عذاب بودن آنان، سخن از نفى حق حاكميت آنها بر مسجد الحرام و اثبات ولايت مسلمين بر آن، به ميان آورده است. نزول اين آيات، متعلّق به زمان بعد از غزو بدر در رمضان سال دوم است.
8. آيات 97 - 96 از سورۀ آل عمران، 9در اين آيات، بار ديگر و با تأكيد بيشتر، سخن از وجوب حج - با ذكر شرط استطاعت - به ميان آمده است. نزول نيمۀ دوم سور آل عمران بعد از جنگ اُحد، در شوال سال سوم بوده است.
9. آيات 27 - 25 از سور فتح، 10فرازى از داستان حديبيه، مسدود نمودن راه زائران خان خدا از سوى قريش و رؤياى پيامبر (ص) را بيان مى‌كند. نزول سوره، بعد از حديبيه در ذيقعدۀ سال ششم بود.
10. آيۀ 3 سور توبه،3 در اعلام برائت از مشركين و اعلام جهاد عليه آنها، با ذكر مهلت چهار