53
نمونه‌هايى از غم‌ها و شادى‌هاى پيامبر صلى الله عليه و آله
محمد مهدى فيروزمهر
مقدمه:
فَلْيَضْحَكُوا قَلِيلاً وَ لْيَبْكُوا كَثِيراً، 1آنها بايد كمتر بخندند و بسيار بگريند.
در قرآن كريم، پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله به عنوان اسوه و الگوى كامل براى كسانى كه خواهان حقيقت و زندگى سعادتمندانه هستند، معرفى شده است:
لَقَدْ كٰانَ لَكُمْ فِي رَسُولِ اللّٰهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ لِمَنْ كٰانَ يَرْجُوا اللّٰهَ وَ الْيَوْمَ الْآخِرَ وَ ذَكَرَ اللّٰهَ كَثِيراً. 2
«مسلّماً براى شما در زندگى رسول اللّٰه سرمشق نيكويى بود، براى آنها كه اميد به (رحمت) خدا و روز رستاخيز دارند و خدا را بسيار ياد مى‌كنند.»
روشن است كسى‌كه از سوى خداوند به عنوان الگو و نماد زندگى شناسانده مى‌شود، نبايد در گفتار و رفتارش چيزى بى‌فايده يا كم فايده ديده شود و به يقين پيامبر خدا صلى الله عليه و آله چنين بود كه تمام گفتار، رفتار و كردارش حتى خنده‌ها، تبسم‌ها و اشگ‌هايش، براى پيروان او پر از درس‌ها، نكته‌ها و پيام است؛ زيرا قرآن در وصف او مى‌گويد: وَ مٰا يَنْطِقُ عَنِ الْهَوىٰ * إِنْ هُوَ إِلاّٰ وَحْيٌ يُوحىٰ ؛ 3«و هرگز از روى هواى نفس سخن نمى‌گويد. آنچه مى‌گويد چيزى جز وحى نيست.»