54المقدس، روز چهاردهم ماه اول سال دينى آنها، ماه نيسان است كه به مناسبت نجات موسى و بنى‌اسرائيل از فرعون و قوم و خروج از مصر جشن مى‌گيرند. 1ويل دورانت، دربارۀ قربانى كردن كودكان مى‌نويسد:
«پيشينيان يهود را همانند پاره‌اى از اقوام عادت بر اين بوده كه كودكى را قربانى كنند. اين كار را دوست مى‌داشتند تا بدينوسيله خشم آسمان را فرو نشانند! به مرور زمان ترجيح دادند اين قربانى را از ميان كودكان مجرم كه به اعدام محكوم مى‌شدند، برگزينند. بابلى‌ها به اين قربانى جامه پادشاهى مى‌پوشاندند تا به فرزند پادشاه شباهت پيدا كند سپس به دار مى‌آويختند و اين كار در «رودس» و عيد «كرونس» بود. گمان مى‌رود كه قربانى كردن گوسفند يا بزغاله در عيد فِصح در حقيقت تخفيف حكم قربانى بوده كه با پيشرفت تمدن از قربانى انسان به قربانى حيوان تحوّل يافته است.» 2چنين به نظر مى‌رسد كه يهوديان در حال حاضر برّه يا بزغاله‌اى را در حج بيت‌المقدس قربانى مى‌كنند و انسان كشى يهوديان به شيوه ديگرى درآمده است! 3كوه موسى عليه السلام در صحراى سينا
يهوديان بر اين باورند كوهى كه در طور سينا واقع است و 320 كيلومتر از منطقۀ «عيون موسى» فاصله دارد و ارتفاع آن به 7600 پا مى‌رسد همان كوهى است كه خداى تعالى با موسى عليه السلام در آن سخن گفت و الواح مقدس را بر او فروفرستاد. از اين رو يهود كوه سينا را طى قرن‌ها تقديس كرده و آهنگ زيارت آن نموده و آن را از مقدسات خود شمرده است.
«منشه حاريل» استاد جغرافياى دينى و تاريخ اديان در دانشگاه‌هاى عبرى مى‌گويد: «يهود همه ساله حج مى‌گزارند. از قرن هفتم ميلادى تا به امروز آهنگ زيارت كوه موسى را مى‌كنند و براى رسيدن به اين مكان، مشقت زيادى را متحمل مى‌شوند و 3800 متر كوه پيمايى مى‌كنند تا به قلّۀ آن برسند. آنها معتقدند كه خداوند از بالاى اين كوه با موسى عليه السلام تكلم كرده و همو رسالت و وصايايى را دريافت نموده است.
اين كوه براى آنان به مثابۀ كعبه براى مسلمانان است. عدد كسانى كه از بيست ميليون يهودى مشقت حج اين كوه را