16«همانا خداوند سبحان، انسان‌هاى پيشين، از آدم عليه السلام تا آيندگان اين جهان را به وسيلۀ سنگ هايى، كه آن را خانۀ محترم خود قرار داد، آزمايش نمود.»
خداوند ادعاى ايمان بندگان را مى‌آزمايد و در مسير همين آزمايش، كعبه را وسيله‌اى براى امتحان مردم جهان قرار داد، امتحانى از اولين تا آخرين انسان.
امنيّت حرم
«بَيْتِهِ الحَرَامِ. . . وَيَأْلَهُونَ إِلَيْهِ وَلَهَ ا لْحَمَامِ» . (خطبۀ 1)
«خانۀ محترم خداوند. . . كه مردم همانند كبوتران به آن پناه مى‌آورند.»
در حرم، كشتن حيوانات وحشى و شكار آنها حرام است. در حرم جنگ و خونريزى حرام است. كندن درختان و گياهان حرم جايز نيست. حمل سلاح در آن ممنوع است. دست زدن به اشياى گم شده در حرم منع شده است. مجرمان پناهنده به حرم، نبايد در آنجا مجازات شوند.
وَإِذْ قَالَ إِبْرَاهِيمُ رَبِّ اجْعَلْ هَذَا الْبَلَدَ آمِناً .
«و هنگامى كه ابراهيم عليه السلام دعا كرد كه پروردگارا! اين سرزمين را شهر امن قرار ده.» 1كعبۀ امن و امانى لا جرم در مرتبت بارگاه و مجلس تو كعبه و بطحا شدند
(اديب صابر)
امنيت حرم
«جَعَلَهُ (سبحانه و تعالى) . . . وَلِلْعَائِذِينَ حَرَماً» . (خطبۀ 1)
«خداوند سبحان. . . كعبه را. . . خانۀ امن و امان براى پناهندگان قرار داد.»
حق گفت ايمن است هر آن كو به حج رسيد
اى چرخ حق‌گزار ز آفات ايمنى
(مولوى)
اموال كعبه
«. . . وكَانَ حَلْىُ الْكَعْبَةِ فِيها يَوْمِئِذٍ، فَتَركَهُ اللّٰه عَلَى حالِهِ، . . . فَأقِرَّهُ حَيْثُ أَقَرَّهُ اللّٰه وَرَسُولُهُ» . (حكمت 270)
«و امّا زيور آلات كعبه از اموالى بودند كه خداوند آن را به حال خود گذاشت. . .
تو نيز آن را به حال خود واگذار (و مصرف ديگر مكن) همانگونه كه خداوند و پيامبر صلى الله عليه و آله آن را به حال خود واگذاشتند.»
حكم حضرت در آن هنگام كه خليفۀ دوم قصد استفاده از زيورهاى كعبه را براى مصارف ديگر داشت، عدم جواز اين كار بود. و استناد حضرت به عدم حكم خدا و عدم اقدام پيامبر صلى الله عليه و آله قرار گرفت.
و او نيز گفت:
«لَوْلاٰكَ لَافْتَضَحْنٰا. (وترك الحلى بحاله)» .
«يا على اگر تو نبودى، رسوا مى‌شديم (و متعرض زيور آلات كعبه نشد)» .