64
حمزۀ سيّد الشهدا (ع) (2)
محمّد صادق نجمى
در مقالۀ گذشته با بخشى از فضايل معنوى و شخصيّت قدسى حضرت حمزه عليه السلام كه در قرآن و حديث آمده است، آشنا شديم، در ضمن به تلاشهاى حكومتها و عواملشان در حذف شخصيّت آن بزرگوار و پرده پوشى فضايل آن مجاهد بزرگ اسلام پرداختيم و اينك طبق وعده‌اى كه داده بوديم، با بخش ديگرى از فضايل آن حضرت كه در دفاع جانانۀ او از قرآن و حمايت همه جانبه‌اش از پيامبر اسلام و در شهامت و شجاعت او در جنگها و در نهايت در شهادت مظلومانه‌اش متجلّى است، آشنا مى‌شويم:
حمزه عليه السلام اوّلين مدافع اسلام
در دوّمين سال بعثت، فضاى مكّه فضاى ايذاى پيامبر و شكنجۀ مسلمانان مستضعف بود؛ فضايى بود كه رسول خدا و آنان را كه به آيين وى گرويده بودند، به باد استهزا مى‌گرفتند.
تعداد مسلمانان از شصت و دو نفر تجاوز نمى‌كرد؛ سى و نه نفر مرد و بيست و سه تن زن. سيد شهيدان، حمزه در اين فضاى رعب و وحشت و ضعف و انزوا به آيين پيامبر ايمان آورد؛ ايمانى كه توأم با دفاع از پيامبر صلى الله عليه و آله و نصرت و يارى دين خدا بود و تهديد و ارعاب دشمنان اسلام را در پى‌داشت.