60در واقع چنين نبوده كه پيامبر خدا خود را در برابر خطرها، بى‌تدبير رها كرده و به تهلكه انداخته باشد. او فرستادۀ خدا و مبلغ پيام و دعوت الهى بود. افزون بر آن، يارى و نصرت خداوند را به همراه داشت. بدون شك سياست اسكان مهاجرين در مدينه، كاملاً مورد عنايت رسول خدا - ص - بوده و اهتمامى تمام بدان داشته است. و بعيد نمى‌نمايد كه اين مسأله خود در طرح هجرت بوده؛ طرحى كه رسول خدا - ص - آن را طراحى كرده بود، آن هم درست از لحظه‌اى كه تصميم به رفتن به يثرب گرفته و نقشه و تدبير مربوط به آن را به اجرا گذاشته، پايه‌هاى آن را محكم كرده بود.
عقيدۀ مطرى نيز با آنچه ما بر آنيم موافق است؛ يعنى بر اين كه كار انتخاب مسجد در ميان بنى‌نجار، ناشى از يك طرح قبلى بوده كه در ادامه، پيش از انتخاب نهايى، رغبت و تأكيد بيشترى، به دليل صلاحيت آن منطقه، به وجود آمده است.
مطرى آورده است كه زبير بن بكار از محمد بن حسن بن زباله و او از محمد بن طلحه، او نيز از عبدالرحمن بن عتبه و وى از پدرش حكايت كرده است كه گفت: «اختار رسول اللّٰه - ص - عَلىٰ عينه، فنزل منزله و تخيره و توسط الانصار.» مطرى مى‌افزايد: اين منافاتى ندارد با آن روايتى كه گفته است: وقتى حضرت در روز جمعه از قبا حركت كرد، به هر محله‌اى از انصار كه مى‌رسيد، آن حضرت را به ماندن دعوت كرده و مى‌گفتند: «اى پيامبر! نزد قدرت و حمايت ما بشتاب و آن حضرت مى‌فرمود:
«خلّوا سبيلها فإنّها مأمورة» و خود افسار شتر را سست گرفته و آن را حركت نمى‌داد. 1پيش از اين اشاره كرديم كه مناطق قبا، عصبه و عاليه، در مقايسه با ديگر نقاط مدينه، از جمعيت بيشترى برخوردار بوده؛ به علاوه زمانى كه مهاجران نخست، پيش از هجرت رسول خدا - ص - به مدينه آمدند، در قبا و عصبه سكونت گزيدند؛ 2امكان سكونت و استقرار براى خودِ رسول خدا - ص - هم در قبا بود 3، جز آن كه موقعيت قبا به لحاظ قرار داشتن در جنوب، در مقايسه با زمين مسطح مدينه كه به سمت شمال كشيده شده بود 4، به باور ما، مانع از آن بود كه قبا مركزيتى براى فعاليت در حد يك شهر اسلامى براى تمام مهاجران و انصار درآيد؛ زيرا زمين فراخ و مسطح آن به سمت جنوب يا شرق امتدادى نداشت. طبعاً در اين دو سو امكان توسعۀ سكونت وجود نداشت و اين ناشى از