47با او چون مصافحۀ بنده با آقا، يا دخيل كسى با كسى» . 1از حضرت امام جعفر صادق - عليه السّلام - مروى است كه: چون خداى - تعالى - عهود از بندگان خود گرفت امر فرمود به حجرالاسود تا آن را فرو برد. پس، از اين جهت در نزد آن مى‌گويند: «امانتى ادّيتها و ميثاقى تعهدّته» ؛ يعنى: امانت خود را ادا كردم و پيمان خود را نگاهداشتم» تا حجرالاسود به اين شهادت دهد. 2و فرمود كه: «ركن يمانى درى است از درهاى بهشت كه از روزى كه گشوده شده است هرگز بسته نشده است» . 3و بايد قصد آدمى در وقت بوسيدن اركان و چسبانيدن خود به مستجار بلكه هر جزئى از خانه، طلب قرب باشد از راه محبّت و شوق به خانه و صاحبخانه. و تبرّك جستن باشد به رسيدن بدن به خانه. و اميد داشتن به اينكه: به اين وسيله بدن او از آتش جهنّم محفوظ بماند.
وچون چنگ در دامن خانه كعبه زند نيّت آن كند كه: دست در دامن خدا آويخته و طلب مغفرت و امان مى‌كند مثل تقصير كارى كه دست در دامن بزرگى زند. و چنان قصد كند كه: ديگر مرا ملجأ و پناهى نيست. و به جز عفو و كرم تو راه به جايى ندارم. و دست از دامن خانۀ تو بر نمى‌بردارم تا مرا ببخشى و مرا امان عطا فرمايى.
و چون به ميان صفا و مروه به جهت سعى آيد بايد متذكّر شود كه:
اينجا شبيه است به ميدانى كه در بارگاه پادشاهى واقع باشد كه بندگان در آنجا آمد و شد مى‌كنند. گاهى مى‌آيند و زمانى مى‌روند و به جهت اظهار اخلاص خدمت و اميد نظر رحمت در آنجا تردّد مى‌نمايند. مثل كسى كه: به خدمت پادشاهى رسيده باشد و بيرون آمده باشد و نداند كه پادشاه در حقّ او چه حكم خواهد فرمود. پس در دور خانه آمد و شد مى‌كند كه شايد در يك مرتبه بر او ترحّم كند. و در وقت آمد و شد در آنجا، ياد آورد آمد و شد خود را در