23شخصى در محضر رسول‌اكرم آروغ زد، حضرت فرمود:
«اَقلْل من جشأتك» 1 چرا به خودت اجازه مى‌دهى آنقدر بخورى كه در محضر ديگران آروغ بزنى، تو انسانى، بهمان اندازه كه برايت لازم است اكتفا كن. آنها كه هميشه سيرند گرسنگى فراوانى در قيامت در پيش دارند.
ضيافت پيامبر شب‌زنده‌دارى است:
مهمان پيغمبر بودن با شكم پر ممكن نيست و اگر كسى اهل مؤانسه باشد شب را با ديگران به انس مى‌گذراند و ديگر
فراغتى ندارد، «إِنَّ لَكَ فِي النَّهٰارِ سَبْحاً طَوِيلاً» او اجازه نمى‌دهد كه «إِنَّ نٰاشِئَةَ اللَّيْلِ هِيَ أَشَدُّ وَطْئاً وَ أَقْوَمُ قِيلاً» 2 نصيبش شود. اگر كسى مهمان رسول‌اكرم است، ممكن نيست از شب زنده‌دارى محروم باشد، زيرا پذيرائى پيامبر تهجّد است و به شب زنده‌دارى دعوت مى‌كند. ضيافت رسول‌اكرم در احياء ليل است و با مؤانسۀ دوستان در شب، سازگار نيست. اگر خدا فرمود: «شما مهمان رسول‌اكرميد»، غذاهاى رسالت را مشخص كرد، فرمود پنج نماز است كه ديگران با تو شريكند و تو با ديگران سهيمى. اما اين نماز ششم، نماز خاص است؛ «أَقِمِ الصَّلاٰةَ لِدُلُوكِ الشَّمْسِ إِلىٰ غَسَقِ اللَّيْلِ ». چهار نماز عبارتند از: ظهرين و مغربين؛ يعنى از دلوك شمس تا دل شب و قرآن‌الفجر كه پنجمين نماز است، همه در خواندن آن شريكند. امّا «وَ مِنَ اللَّيْلِ فَتَهَجَّدْ بِهِ نٰافِلَةً لَكَ» ، مال تو، «عَسىٰ أَنْ يَبْعَثَكَ رَبُّكَ مَقٰاماً مَحْمُوداً» 3 تو اين مقام و سفره را به ديگران خواهى داد و از آنها پذيرايى مى‌كنى، چون آنان مهمان تواند.
بديهى است كه اگر كسى مهمان پيغمبر شد، از غذاى او استفاده مى‌كند و از خود سخنى ندارد. حال كه اينجا غذا را ميل كرد (و اذا طعمتم فانتشروا) به اقطار عالم منتشر شويد تا همين