58تصحيح كند، اما به اشتباه بزرگترى گرفتار شد؛ زيرا متن «الارشاد» را مى‌توان بر سهو و اشتباه غير عمدى شيخ مفيد و يا اشتباه نسّاخ حمل كرد و يا توجيه مقبول ديگرى؛ مانند آن، چرا كه دور از ذهن است چنين موضوعى بر شيخ مفيد پوشيده بماند!
اما اشتباه ابن ادريس را نه مى‌توان توجيه كرد و نه به هيچ وجه مى‌توان بر آن عذر و دليلى آورد.» 1سيد على سيد جمال اشرف در كتاب خويش «ام البنين، مادر پرچمدار كربلا» چنين آورده است:
«ابن ادريس حلّى، صاحب كتاب «سرائر» گمان كرده است كه مراد شيخ مفيد «دارم تميم» بوده، اما اين وهم و پندارى اشتباه از جانب ابن ادريس است؛ زيرا در كلام شيخ مفيد، تصريحى بر اين مطالب نيامده و نسب را به تميم نرسانده است تا اينكه سخن ابن ادريس صحيح باشد. نهايت كلام شيخ مفيد چنين مى‌تواند باشد كه در ميان پدران ام البنين، شخصى به نام «دارم» بوده و به نظر شيخ مفيد، آن شخص، دارم عامرى است، نه دارم تميمى.» 2
در نهايت نسبت به نسبِ فاطمه بايد اذعان نمود كه وى، دختر حزام بن ربيعه. . . است كه همۀ آنان داراى شرافت‌ها و كرامت‌ها و فضيلت‌هاى بسيار بوده‌اند كه به آن اندكى اشاره مى‌كنيم:
بهترين و نام آورترين قبيله
چنان‌كه در كتب انساب آمده، قبيلۀ امّ البنين از طرف پدر، همچنين از طرف مادر؛ هر دو از با شرافت‌ترين قبيله‌هاى عرب بوده‌اند.
بزرگان اين قبيله، از چنان جايگاه و درجه‌اى از شرافت، بزرگى و برجستگى برخوردار بودند كه نسب شناسان، تاريخ نگاران و راويان را بر آن داشتند تا رفتار و گفتار آنان را به ثبت رسانده و بر نگارش نام آنان، خطبه‌ها بسرايند و ماجراها و روزگارشان را ثبت نموده و نهايت همّت خويش را به كار بندند. به اين اعتبار كه آنان شخصيت‌هاى برجسته‌اى بوده‌اند و از بزرگان آن روزگاران محسوب مى‌شدند. 3
چنان‌كه مورخان آورده‌اند، بنى‌عامر از «حُمس» بوده‌اند؛ يعنى در دين خود، شدت عقيده و سرسختى داشته ا ند و تحت فرمان و بيعت هيچ‌يك از پادشاهان زمان خود نبوده‌اند.
زمخشرى، در «الفائق فى غريب الحديث و الاثر» مى نويسد:
«الحمسة؛ حرمت، برگرفته از نام «حمُس» است كه قريش به سبب سكونت در جوار حرم الهى از حرمت و احترام خاص برخوردار بوده‌اند. قريش، هيچ‌گاه از حرم خارج نمى‌شدند. آنان مى‌گفتند: ما خاندان الهى اهل الله هستيم، ما مانند ديگر مردمان نيستيم. بنابراين، از حرم الهى بيرون نخواهيم