34متولد شد كه طيب و طاهر هم ناميده مى شود. نام مادر همۀ آنان خديجه، دختر خويلد بوده است.»
همين نظريه را شيخ مفيد هم بيان كرده كه ضرورتى بر تبيين آن نيست. اين گونه ادعاها هم در منابع شيعه موجود است، كه قضيه را دچار پيچيدگى و ابهام ويژه اى مى سازد.
نظرى ديگر از عالمان شيعى
در برابر اين نظريه كه قائلان زيادى هم دارد، نظريۀ ديگرى است كه به صورت تحليل تاريخى و با موشكافى خاص مطرح گرديده و وجود دخترانى غير از حضرت زهرا عليهاالسلام را براى آن حضرت منكر مى شود. و آن اين كه رقيه و ام كلثوم، در واقع، شايد يك تن بيش نبوده اند و به اضافه زينب، همۀ آنها، ربيبۀ پيامبر؛ يعنى دخترخواندگان آن حضرت بوده اند؛ «أَدْعِيَاء» . چنانكه دربارۀ پيامبر خدا و در باره زيد، مسألۀ پسرخواندگى مطرح بوده است.
ابوالقاسم كوفى در كتاب «الإستغاثه» به طور مفصل مطرح نموده است كه:
«هاله، مادر زينب، با مردى از بنى مخزوم ازدواج كرد و پس از مرگ شوهرش، براى بار دوم به ازدواج مردى از بنى تميم در آمد و از او پسرى به نام «هند» به دنيا آورد. مرد تميمى پيش از هاله همسرى داشت كه از او صاحب دو دختر به نام هاى زينب و رقيه بود. مرد تميمى سرانجام با همسر نخست خود كه مادر دو دخترش بود از دنيا رفتند. هند نزد اقوام پدرى خود رفت و هاله ماند و دو دختر شوهرش (زينب و رقيه) . هاله اندكى پس از ازدواج پيامبر با خديجه از دنيا رفت و آن دو دختر در دامان حضرت خديجه و پيامبر بزرگ شدند و چون سنت و رسم آن زمان ميان عرب چنين بود كه اگر كسى يتيمى را تربيت مى كرد، آن يتيم به او منسوب مى شد؛ ازاين رو، نمى توانست با او ازدواج كند.» 1
برخى با استناد به چنين نقلى مى گويند: حضرت خديجه قبل از ازدواج با پيامبر صلى الله عليه وآله وسلم با كسى ازدواج نكرده و آن حضرت نخستين شوهر اين بانوى گرامى بوده است.
نجاح عطا الطائى، در كتاب «نساء النبى و بناته» ، تحقيقات جامعى ارائه نموده و ثابت مى كند كه