7«اگر مردم حج را ترك كردند، بر حاكم است كه آنان را به حج بفرستد و ناگزير به اقامت در آنجا كند و اگر مردم زيارت پيامبر را ترك كردند، بر والى است كه آنان را وادار به زيارت و ماندن در آنجا كند و اگر مالى ندارند از بيت المال مسلمانان بپردازد.» ¹

گرچه مورد اين اخبار و روايات، زيارت در حال حيات پيامبر (ص) است، ولى فرقى ميان مرگ و حيات آن حضرت نيست؛ زيرا آنان درآن دنيا نيز زنده‌اند و در پيشگاه خداوند روزى مى‌خورند؛ همچنان كه شهدا چنين‌اند ؛ (وَ لا تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ قُتِلُوا فِى سَبِيلِ اللَّهِ أَمْواتاً بَلْ أَحْياءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ يرْزَقُونَ) . ²

به يقين، مقام پيامبر افضل و برتر از مقام شهدا است و مى‌بيند هر كه را براى زيارت وارد قبر مطهر او شود و گذشته از اين، احاديث بسيارى از طريق امامان معصوم در باب زيارت قبر آن حضرت وارد شده است.

روايات شيعه

1. به نقل از فاطمه (عليهما السلام) آمده است كه فرمودند: « هركس بر پدرم و بر من سه روز سلام كند، خداوند بهشت را بر او واجب گرداند - راوى ميپرسد: - به او گفتم: در حال حيات پيامبر و شما؟ فرمود: آرى، بعد از وفات ما هم.» ³

2. امام صادق (ع) از پدرانش، از اميرمؤمنان (ع) نقل مى‌كند كه پيامبر خدا (ص) فرمودند: «هركس بعد از وفاتم مرا زيارت كند، مانند كسى است كه در حال حياتم به سوى من مهاجرت كرده باشد.» ⁴

3. پيامبر (ص) فرمودند: «هركس مرا هنگام حياتم يا بعد از وفاتم زيارت كند، روز قيامت در جوار من است.» ⁵

روايات اهل سنت

آن چه از جستجو در كتابها و اقوال اهل سنت به دست مى‌آيد، اجماع و اتفاق آنان بر استحباب زيارت پيامبر خدا است بلكه از افضل قربان محسوب شده است و اساس آن، رواياتى است كه از پيامبر خدا (ص) نقل گرديده و عمل و سيرۀ اصحاب و تابعان است:

1. « هر كس قبر مرا زيارت كند، شفاعت من براى او واجب و لازم است.» ⁶

2. « هر كس به زيارت من آيد و كارى جز زيارت من نداشته باشد، شايسته است