65از رفتارهاى شرم آور قريش نسبت به پيامبر (ص) مسكوت بماند. شايد به همين علت ما اطلاعات كافى از جزئيات حوادث وجرياناتى كه در طول اقامت 13 سالۀ پيامبر (ص) در مكّه بعد از بعثت اتفاق افتاد، نداريم. آنچه كه ميدانيم و تاريخ گزارش كرده، آنقدر آشكار و معروف بوده است كه حذف آن از زبانها مقدور نبود. با اينحال، جسته و گريخته برخى روايات در گوشههايى از صفحات تاريخ باقى ماند.
سياست تهديد و آزار قريش نسبت به حجاج مسلمان كه پيش از هجرت آغاز شده بود، پس از آن به جايى رسيد كه امنيت جانى براى مسلمانان يثربى و مهاجر كه قصد حج و عمره داشتند وجود نداشت. آقاى سيد مرتضى عاملى دربارۀ عدم امكان حج براى مسلمانان قبل از فتح مكه مى‌نويسند:
«. . . إذ لم يكن يمكن للمسلمين الحج إلى مكۀ إلاّ بعد فتح مكۀ فى سنۀ ثمان. . . فإن قريشاً لم تكن تسمح لأحد من المسلمين بالحجّ فى تلك الظروف الصعبۀ» . 1
ابن حجر عسقلانى در ردّ روايت بغوى، مبنى بر اينكه عبد الله بن زبير نخستين مولود در اسلام بوده و ابو بكر با وى، در حالى كه در خرقهاى پيچيده شده بود، طواف كرد، سخن واقدى را نقل مى‌كند كه گفته است: «هذا غلط بيّن، فلا اختلاف بين المسلمين إنّه أوّل مولود ولد بعد الهجرۀ، و مكۀ يومئذ حرب لم يدخلها النبىّ - صلى اللَّه عليه (وآله) و سلّم - حينئذ و لا أحد من المسلمين.» 2
از گفتۀ آقاى سيد مرتضى و ابن حجر چنين برمى‌آيد كه گويا عدم امكان اقامۀ حج و عمره، به علت جنگ با مسلمانان بوده است. اين سخن مى‌تواند براى دوران پس از جنگ بدر موجّه و قابل فهم باشد، نه براى ماههاى بعد از هجرت و قبل از ارسال سرايا و حتى زمان قبل از بدر. آنچه كه ما خواهان