50سه هزار نيزه فراهم ساخت و به پيامبر بخشيد تا آنها را ميان سربازان جبهۀ اسلام تقسيم كنند. همچنين طبق نقل ابن سعد در طبقات، بسيارى از افراد در جنگ حنين پا به فرار گذاشتند اما نوفل جزو ده نفرى بود كه استقامت ورزيدند و در مقابل دشمن ايستادند و از نبرد نگريختند.» 1اشاره شد كه در برابر از خود گذشتگيها و كمكهاى قابل توجه نوفل به مسلمانان، مانند دادن وسايل دفاعى به آنان، پيامبرخدا (ص) به وى لطف فراوان كرد؛ از جمله اينكه، پس از هجرت نوفل به مدينه، پيامبر (ص) در نزديكى مسجد، خانه‌اى به او و عباس بخشيد كه با يك ديوار از هم جدا مى‌شد. او تا زمانيكه زنده بود، در آن خانه زيست و همواره آن خانه را از الطاف پيامبر به خودش مى‌دانست و در نزد همگان به آن افتخار مى‌كرد.
بدرود حيات و دفن در بقيع
نوفل بن حارث، در قضاياى دورۀ خلافت، بى‌طرف ماند ولى در دل، حق را به على (ع) و خاندان رسالت داد. عاقبت در سال 15هجرى، در زمان خلافت عمر، از دنيا رفت و در بقيع مدفون گرديد:
«فَحَمَلَهُ عُمَرُ بْنُ الْخَطَّابِ، بَيْنَ الْعَمُودَيْنِ، حَتّى وَضَعَهُ بِالبَقِيع وَصَلَّى عَلَيهِ بِالبَقِيعِ» . 2«او را عمر بن خطاب، ميان دو ستون حمل كرد تا آنكه در بقيع بر زمين نهاد و بر او در بقيع نماز خواند و دفنش نمود.»
34. ابو عَبْس، عبدالرحمان
« أبو عبس بن جبر بن عمرو بن زيد بن جشم بن حارثۀ واسمه عبد الرحمن» . 3«ابوعبس، فرزند جبر بن عمروبن زيدبن جشم بن حارثۀ بن حارث اوسى است و اسم او عبد الرحمان است.»
او صحابۀ پيامبر خدا است كه در نبردها و جنگهاى بدر و اُحد شركت داشت. از او فرزندان زيادى در مدينه باقى ماند. همه روزه به حضور پيامبر مى‌رسيد تا از حال آن بزرگوار آگاه باشد و در تاريخ دورۀ اسلامى‌اش نگاشته شده كه روزى را بدون رسيدن به محضر پيامبر، به پايان نبرد و در جمعه و جماعت مقيد به شركت بود.