39
خفتگان در بقيع
على اكبر نوايى
بقيع، تربتى مطهّر و خاكى نور افزاست. تلألؤ نورش، آسمان‌ها را خيره كرده، قدسيتى كبريايى دارد، كه در ملكوت اعلا، كرّوبيان بر آن نظاره مى‌كنند. آرى، در اين خاك پاكان و نيكان بسيارى آرميدهاند:
عباس، عموى گرامى پيامبر، كه غمها از چهرۀ آن حضرت زدود.
عثمان بن مظعون، همانكه پيامبر به او توجهى ويژه داشت، مهاجرى همراه كه دو هجرت كرد و تا پايان عمرش همگام با پيامبر بود و پيامبر، پس از فراقش و ارتحال او به ملكوت الهى، پيشانياش را بوسيد و در غمش گريست و درباره‌اش فرمود: «نعِم َ ا لسَّلَفُ لَنَا» .
اسعد بن زراره، ابوسعيد خدرى، عبدالله مسعود و صدها صحابى گرامى پيامبر، كه پشتوانه و تكيه گاه و همواره ملازم رسول گرامى اسلام بودند و در صحنه‌هاى نبرد بدر و احد و خندق و. . . حضورى مخلصانه داشتند.
ابراهيم، فرزند گرامى رسول مهر و رحمت، كه آن حضرت به شدت به او علاقه داشت اما اراده و تقدير الهى اين بود كه در سنين طفوليت، روح كريمش به ملكوت الهى پرواز كند.
همسران پيامبر؛ جويريه، سوده، عايشه، ميمونه، حفصه، امّ حبيبه، امّ سلمه، صفيه و ماريه كه در حكم مادران امتاند.
فاطمۀ بنت اسد، كفالت‌گر وجود نورانى پيامبر.
عبدالله جعفر و عقيل بن ابى طالب.
عمّه‌هاى پيامبر، كه در دوران عسرت و سختى، اموال خود را در مكه وانهادند و به سيرت رسول الله به مدينه هجرت كردند تا در كنار رسول خاتم آرامش يابند.
بقيع، همان مكانى است كه پيامبر (ص) فرمود: «از اين آرامگاه، هفتاد هزار تن محشور مى‌شوند و بدون حساب وارد بهشت ميگردند؛ گويا صورتهاى ايشان، ماه شب چهارده است» ؛ « وُجُوهُهُمْ مِثْلُ الْقَمَرِ لَيْلَةَ الْبَدْر » 1
بقيع، جگر گوشگانى از پيامبر را نيز در دل نهفته دارد:
حسن مجتبى (ع) ؛ سبطى از دو سبط، همو كه با برادر خويش همواره بر دوش نبى بود. هموكه صلح قهرمانانه و شهادت ايثارگرانه و عشق بازى ميدان طف را به نمايش تاريخ بشرى نهاد.
امام عارفان و سيد ساجدين (ع) ، كه باقيماندۀ حادثۀ طف و تداوم بخش وجود امامت بود؛ اوكه ميدانهاى نبرد و مجاهدت را با حضور در حادثۀ طف و با دعاهاى حماسى‌اش در كنار تربت پاك پيامبرخدا، از خود بروز داد. اوست زينت پرستندگان، صبور و مقاوم ميدانهاى پس از حادثه عاشورا. پس از اسارتش دودمان اموى را به خاك سياه نشاند.
باقر العلوم (ع) ؛ شكافندۀ دانشها و برون آورندۀ هستۀ علم از درون كائنات، كه فضايى علمى و افقى نوين را فرا روى شيعيانش گشود.
صادق آل البيت (ع) ؛ آن پيشواى صادق، نشر دهندۀ حقايق، راهبر و راهنماى كشتى امت اسلام درگردابها و طوفانها كه در برابر تحريفهاى مبطلان و غاليان و بدعت مغرضان، لواى علم و آگاهى و تربيت عالمان فرهيخته را برافراشت.
و نيز دختران پيامبر خاتم، خواهران بانوى دو جهان و بيت الأحزانش.