62بود كه: . . . أَنْ اعْبُدُوا اللّٰهَ رَبِّي وَرَبَّكُمْ. . . 1«. . . خداوند را بپرستيد كه خداى من و شما خواهد بود.»
پيامبرخدا صلى الله عليه و آله از ابتداى بعثت، كه از كوه حِرا سرازير مى‌شود، فرياد بر مى‌آورد: «قُولُوا لاٰ إِلٰهَ إِلاَّ اللّٰهِ تُفْلِحُوا» و در طول 23 سال رسالت خويش؛ در سفر و حضر و در جنگ و صلح، در فراز و فرودهايى كه پيش مى‌آمد، همواره منادى توحيد بوده و با هر نوع شرك و الحاد مقابله نمود.
درسى كه از لقب «داعياً إلى اللّٰه» مى‌توان گرفت
كسانى‌كه در كسوت روحانيت و عالمان دين قرار مى‌گيرند و مى‌خواهند راه انبيا را، در حدّ توان، پيش بگيرند، بايد بكوشند كه «داعى الى اللّٰه» باشند و مردم را با خدا آشنا كنند و مهر و محبت الهى را در دل آنان جايگزين سازند و مروّج دين اسلام شوند كه شارع آن، ذات مقدس الهى است و اگر دعوت به سوى اللّٰه باشد و هدف اعتلاى كلمة اللّٰه، آثار بسيار خوبى خواهد داشت كه اكنون به برخى اشاره مى‌شود:
اولاً: اثرگذارى آن، در جامعه و افراد، زياد خواهد بود؛ زيرا فطرت انسان‌ها بر اساس حق آفريده شده و پذيراى سخن حق خواهد بود.
ثانياً: هيچگونه اختلافى ميان مناديان حق وجود ندارد؛ زيرا منشأ اختلافات، خودخواهى‌ها و خود پرستى‌ها است. اگر هدف، اسلام و خدا و حق باشد و انسان ببيند كه هدف مقدسش به‌دست فردى بهتر از خود، محقّق مى‌گردد، نه تنها ناراحت نمى‌شود، بلكه خوشحال نيز مى‌گردد.
گويند به حضرت آيت‌اللّٰه العظمى حكيم، مرجع عالى‌قدر و فقيه بزرگ جهان تشيع، گفته شد: در فلان كشور و در فلان نقطه، طرفداران فلان آقا رسالۀ شما را آتش زده‌اند! ايشان بى‌درنگ فرمودند: «ادفِنُوا الْحَكِيمَ وَ أحْيُوا اْلإسْلاٰمَ» ؛ «حكيم را زير خاك كنيد و اسلام را زنده بداريد.»
آرى، اين روح و اين شخصيت داعى الى اللّٰه است و از خوديت‌ها و منيت‌ها به‌دور.
ثالثاً: قرآن اينگونه افراد را، كه مردم را به سوى خدا مى‌خوانند، از بهترين كارها و دعوت‌ها معرفى مى‌كند و مى‌فرمايد: