551. امين الدوله دربارۀ حج سال 1316 نوشته است:
«بحمداللّٰه در اين سال ميان فريقين در رؤيت هلال و موقع عيد خلاف نيست» . 12. از حج سال 1317 نيز گزارش شده است:
«چون امسال اختلاف در غرّۀ ذى‌حجه ميان شيعه و سنّى پيدا نشده بود، لهذا كثرت خلق و ازدحام حاج در اينجا نمايشى زايد الوصف داشت.» 23. در سال 1331 نزديك بود اختلاف پيش آيد كه علماى شيعه به تحقيق و جستجو پرداختند و مشكل رفع شد. 34. سيد فخر الدين جزائرى دربارۀ حج سال 1340 مى‌نويسد:
«شب اول ماه براى استهلال روى كوه ابوقبيس رفتيم و ماه ديده شد و پس از آن، شيعه و سنّى دسته دسته نزد حاكم مكّه مى‌آمدند و شهادت مى‌دادند.
بحمداللّٰه [ اول ماه ] ثابت شد و اختلاف بين شيعه و سنّى در اين خصوص پيدا نشد و اغلب سالها اين اختلاف مايۀ زحمت حجّاج مى‌شود.» 45. شيخ آقا بزرگ تهرانى در زندگى نامۀ خودنوشت خويش به عربى، دربارۀ حج سال 1377 گويد:
«در مدينه، در باغ اسعد امر اللّٰه، در شب چهارشنبه منزل كرديم. چهارشنبه در تقويمهاى ايرانى، آخر ذى‌قعده و در تقويم سعودى اول ذى‌حجه بود.
گروهى از حجّاج و غير آنها شهادت به رؤيت هلال دادند و ظن غالب به راستگويى و اشتباه نكردن چشم آنها حاصل شد؛ از آن‌رو كه شب پنج شنبه ماه بسيار بلند بود ومعلوم شد شب چهارشنبه قابل رؤيت بوده است. من شب پنج شنبه، پس از اينكه در باغ مزبور، نماز مغرب و نوافلش و سپس عشا را خواندم و حدود يك ساعت از شب گذشته بود، هنگامى كه براى جستجوى هلال در وسط خانه در جايى بلند نشسته بودم، ماه را ديدم.