33 أَ وَلَمْ يَرَوْا أَنّٰا جَعَلْنٰا حَرَماً آمِناً وَيُتَخَطَّفُ النّٰاسُ مِنْ حَوْلِهِمْ. . . .

(عنكبوت: 67)

خداوند پروردگار شهر مقدس «مكه» و تنها معبود پيامبر صلى الله عليه و آله:

إِنَّمٰا أُمِرْتُ أَنْ أَعْبُدَ رَبَّ هٰذِهِ الْبَلْدَةِ الَّذِي حَرَّمَهٰا. . . . (نمل: 91)

پيامبر صلى الله عليه و آله از سوى خدا مأمور شد كه شهر مكه را شهر مقدس و خدا را پروردگار آن و خود را پرستشگر او (پروردگار شهر مقدس) معرفى كند:

قُلْ إِنَّمٰا أُمِرْتُ أَنْ أَعْبُدَ رَبَّ هٰذِهِ الْبَلْدَةِ الَّذِي حَرَّمَهٰا. . . . (نمل: 91)

راز قداست مكه

حضور و سكونت انسان كامل و دريافت كنندۀ وحى الهى (پيامبرگرامى) در مكه، علت قداست و عظمت آن:

لاٰ أُقْسِمُ بِهٰذَا الْبَلَدِ * وَ أَنْتَ حِلٌّ بِهٰذَا الْبَلَدِ . (بلد: 2 - 1)

وجود با سابقه‌ترين معبد توحيدى (كعبه) در مكه از اسباب قداست آن:

إِنَّ أَوَّلَ بَيْتٍ وُضِعَ لِلنّٰاسِ لَلَّذِي بِبَكَّةَ مُبٰارَكاً وَ هُدىً لِلْعٰالَمِينَ . (آل عمران: 96)

حرمت و قداست مكه، نشأت گرفته از خواست و مشيت خداوند:

إِنَّمٰا أُمِرْتُ أَنْ أَعْبُدَ رَبَّ هٰذِهِ الْبَلْدَةِ الَّذِي حَرَّمَهٰا. . . . (نمل: 91)

قريش و قداست مكه

حرمت شكنى قريش در مكه نسبت به پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله:

لاٰ أُقْسِمُ بِهٰذَا الْبَلَدِ * وَ أَنْتَ حِلٌّ بِهٰذَا الْبَلَدِ . (بلد: 2 - 1)

طبق احتمالى، معناى دو آيۀ بالا چنين است: به‌اين‌شهر (مكه)