39ايشان - مانند امسال - به ديدن نمايندۀ ايشان امير سعود، ولى‌عهد مى‌روند [لذا] فرماندار جده به وسيله سفارت به ايشان اطلاع داد كه اگر مايل به ملاقات امير باشند ممكن است صبح روز هشتم ذى‌حجه در كاخ سلطنتى مكه، يا عصر آن روز در مقرّ امير در «منا» از ايشان ديدن نمايند.
حضرت آيت‌اللّٰه كه انتظار داشتند امير قبلاً به ديدن ميهمانشان بيايند و از رسم و عادات محل اطلاعات درستى نداشتند و در عين حال از رويۀ اولياى امور دولت سعودى، راجع به منع ايشان از ايراد خطابه و سادگى ترتيبات استقبال ناراضى بودند، از اين عمل سخت مكدر شدند و از ملاقات امير خوددارى كردند و مساعى جناب آقاى اعلم در اين باب به نتيجه‌اى نرسيد. لذا به نحو مقتضى به فرماندار جدّه فهمانده شد بهتر است تعيين وقت ملاقات امير و ايشان به وعده ديگرى موكول شود.
فرماندار در جواب اظهار نمود: اين ملاقات اختيارى است و منظور امير و اولياى امورِ دولت سعودى فقط تهيۀ وسايل آسايش حضرت آيت‌اللّٰه است. ولى طرفين از اين پيش‌آمد ناراضى بودند و اين برخورد اولى، اثراتى باقى گذاشت و رفتار اولياى امور سعودى نسبت به ايشان، بعد از آن قدرى سردتر از آن بود كه پيش‌بينى مى‌شد.
معذلك مى‌توان گفت كه به هيچ وجه در تجليل و احترام و تهيۀ وسايل آسايش و پذيرايى ايشان فروگذار نشد. و اگر اين سوء تفاهم پيش نمى‌آمد، به‌طور قطع مى‌شود گفت كه استقبال ايشان بى‌نظير بود.
پس از صرف شام براى عمره، آماده سفر مكه شدند و چون لازم بود شخصى وارد به اوضاع و آشنا به رجال و زبان محلّى همراه ايشان باشد، بنده در معيتشان به مكه رفتم.
پنج اتومبيل سوارى براى حضرت آيت‌اللّٰه و همراهان و دو كاميون براى جامه‌دان‌ها و اثاثيه و پاسبانان و مستخدمين در اختيارشان گذاشته شده بود. يكى از افسران شهربانى جدّه به درجۀ سروانى و يكى از پيشخدمت‌هاى مخصوص امير سعود وليعهد و چهار پاسبان و يك ميهماندار و دوازده پيشخدمت و نوكر و دو آشپز براى پذيرايى ايشان در مكّه و منا و عرفات اختصاص داده بودند.
در مكه دو خانۀ بزرگ و مجلّل در نزديكى حرم (كه يكى از آنها كاملاً متصل به حرم بود و پنجره‌هاى آن به مسجد باز مى‌شد و براى ورود به حرم احتياجى به عبور از خيابان هم نداشت و قطعاً بهترين خانه‌اى بود كه مى‌شد براى يكى از محترمين حجاج