47استناد مادۀ 5 قانون حكومت نظامى بازداشت كردند و به قلعۀ فلك الأفلاك خرم آباد انتقال دادند و سپس به بيروت لبنان تبعيد نمودند.
در 21 فروردين سال 1329 ه. ش.
و در دورۀ شانزدهم مجلس شوراى ملى، بارديگر توسط مردم به نمايندگى مجلس برگزيده شد و در نتيجه با درخواست علما و روحانيون، بازاريان و اصناف و برخى احزاب سياسى، پس از يك سال و چهار ماه تبعيد در لبنان، آزاد گرديد و در روز 20 خرداد همان سال، وارد فرودگاه مهرآباد تهران شد و استقبال بى‌سابقه‌اى از ايشان به عمل آمد.
از اين سال به بعد، مبارزات مرحوم آيت‌اللّٰه كاشانى وارد مرحلۀ ديگرى شد.
وى طرح وحدت كشورهاى اسلامى را مطرح ساخت و سپس جبهۀ واحدى از نيروهاى مذهبى و ملّى ايجاد كرد و در صدد تحقّق ملى شدن صنعت نفت برآمد.
در 18 بهمن 1330 ه. ش. بار ديگر ايشان به نمايندگى دورۀ هفدهم مجلس شوراى ملى از حوزۀ تهران انتخاب شد و حدود يك ماه و شش روز رياست مجلس را بر عهده داشت ليكن پس از آن، اعلام كرد كه خود در مجلس حضور نمى‌يابد و نواب ايشان مجلس را اداره مى‌كنند.
به دنبال كناره‌گيرى مصدّق و روى كار آمدن دولت قوام، مرحوم كاشانى كه رهبرى نهضت را بر عهده داشت، مردم را به قيام فراخواند و با كشته و مجروح شدن تعدادى از مردم، سرانجام قوام معزول و مصدق پيروزمندانه به عرصۀ حاكميت بازگشت.
اما پس از فعل و انفعالات و حوادث گوناگون، اختلافات ميان ايشان و مصدق آغاز گرديد و وضعيت رفته رفته بحرانى شد و در نتيجه اقتدار ملّى دچار آسيب گشت و ستمگرانى كه از عرصۀ حكومت كنار گذاشته شده بودند، بار ديگر به قدرت بازگشتند و حكومت را در اختيار گرفتند و دورانى تاريك و سياه را براى ايرانيان به وجود آوردند كه ما در اين مقدمه به دنبال بيان آن نيستيم.
آيت‌اللّٰه كاشانى سرانجام در 23 اسفند ماه 1340 ه. ش. پس از مدتى كسالت در تهران وفات يافت و در جوار حرم حضرت عبدالعظيم حسنى عليه السلام به خاك سپرده شد. 1وى به هنگام مرگ از مال دنيا جز