10سزاوارترى و به احسان عادتمندترى. تو اهل تقوى و مغفرتى و تنها تو به عفو سزاوارتر از انتقامى.
آنچه در اين فرازها از دو امام هُمام نقل شد. اوصاف و احوالاتى است كه ميان خدا و بنده‌اش جارى است. در اين عبارات، خداوند به صفاتى ياد مى‌شود كه مخصوص خداوندى او است. همچنين بندۀ خدا به صفات و حالاتى ياد مى‌شود كه لازمۀ انسانيت و مخلوقيّت اوست.
خداوند صاحب منّت و نعمت و هدايت و مكنت و نصرت و شفقت است. پيش از خلقت، نعمت را در حق مخلوقش تمام مى‌كند و بعد از خلقت نيز راه را از چاه نشان داده و چراغ هدايت را پيش روى او روشن مى‌كند. بيش از استحقاق مى‌دهد و كمتر از استعداد مى‌خواهد. پيش از استحقاق بخشيده عطا ديده از ما جمله كفران و خطا
امام عليه السلام در دعاى عرفه تابلويى از خداوند ترسيم كرده و صفات خداوندى را در آن نوشته است. و در برابر آن، تابلويى از انسان رسم نموده و صفات و احوال وى را نيز در آن آورده است كه اين دو تابلو اسماً و رسماً و ظاهراً و باطناً مقابل هم هستند؛ براى مثال، به‌چند نمونه از آن‌هادر ذيل اشاره مى‌كنيم و صفات معبود و عابد را مقابل هم مى‌نويسيم.
صفات خدا
عالم
قوى
غفور
رازق
شافى
ستار
ناصر
توّاب
مجير
صفات بنده خدا
جاهل
ضعيف
مذنب
مرزوق
مريض
عريان
منصور
تائب
مستجير