37قول على عليه السلام وارد شده است:
«اگر محرم به صيدى آسيب رساند و آن را خونى كند، سپس به حال خود رها سازد، بايد كفاره‌اش را بدهد.» 17 - اگر محرم مضطرشود و صيد يا ميته بخورد
حكم محرمى كه ناچار صيد ما ميته‌اى را ك نزدش هست بخورد چيست؟ از امام على عليه السلام در اين باره خبرى آمده كه مى‌فرمايد:
«اگر محرم به صيد و ميته مضطر شود، مى‌تواند ميته‌اى را كه خدا برايش حلال كرده است بخورد.» 2اين روايت مخالف مذهب اماميه مبنى بر اختيار صيد - به شرط تمكن اداى كفاره - است، اما اگر نتواند كفاره (قربانى) دهد، صيد را كنار گذاشته، از ميته مى‌خورد. صاحب جواهر ادعاى اجماع بر اين قول را به نقل از سيد مرتضى كرده، گو اين كه صاحب جواهر الكلام احتمال داده روايت در موردى است كه نتواند كفارۀ صيد را بدهد، گر چه بدان مضطر باشد. 3آنچه مصادر سنى در مورد احكام فقهى امام على عليه السلام در مورد مخالفت احرام ذكر كرده‌اند، نگارندۀ موسوعۀ فقهى على‌بن ابى‌طالب گرد آورده است:
دربارۀ شتر مرغ، على [ عليه السلام ] حكم به شتر قربانى نمود 4و در مورد تخمش، به جنين ماده شتر. ابن‌عباس مى‌گويد:
على‌بن ابى‌طالب در مورد تخم شتر مرغى كه محرم بدان آسيب رساند، حكم كرد: شتران نر را ميان شتران ماده رها مى‌كنى، وقتى معلوم شد بار دارند، تخم هايى را كه شكسته‌اى مى‌شمرى [ و به شمار تخم ها بچه شتر مى‌دهى ] . گفتم اين قربانى [ كفاره ] است و پس از اين ضامنِ آنچه از بين برده‌اى نيستى.
ابن‌عباس مى‌گويد: معاويه از قضاوت على شگف زده شد. وى مى‌افزايد: چرا بايد معاويه متعجب شود؟ در بازار، تخم را چنين مى‌فروشند و بدان مى‌بخشند. 5در سنن بيهقى است كه على [ عليه السلام ] در زمان حيات رسول‌اللّٰه اين گونه قضاوت كرد. مردى نزد پيامبر خدا رفت و آنچه را على گفته بود، به عرض رساند.
پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود: آنچه را شنيدى، على به درستى گفت، اما كار ديگرى هم مى‌توانى بكنى. مى‌توانى عوض هر تخم، يك روز روزه بگيرى يا مسكينى را اطعام كنى. 6كفارۀ كفتارى كه محرم بكشد، بى‌آن كه بر وى حمله كرده باشد، يك قوچ است، ولى اگر حمله كند، چيزى بر وى