27روايات بسيارى از امامان عليهم السلام آمده؛ از جمله، از امام صادق عليه السلام كه فرمودند:

«اگر خردسال را به حج برند، حَجّةالإسلام را وقتى بزرگ شد، به جا مى‌آورد، و اگر برده را به حج برند، حَجّةالإسلام را وقتى آزاد شد، به جا مى‌آورد.» ¹فقهاى اماميه در اين باب به حديثى از امام على عليه السلام استدلال نكرده‌اند، اما فقهاى سنت از ايشان حديثى آورده‌اند كه فرمود:

«اگر خردسال حج بگزارد، تا زمانى كه طفل است، مجزى است، اما هنگامى كه بالغ شد، حَجّةالإسلام بر او واجب است و اگر برده حج به جا آورد، تا وقتى كه عبد است، مجزى است و زمانى كه آزاد گرديد، حَجّةالإسلام بر وى واحب است.» ²5 - حج قِران

حج، به «تمتع» ، «اِفراد» و «قِران» تقسيم مى‌شود؛ آن كه از مكه دور است، تمتع بر او واجب است و بر اهالى مكه، اِفراد و قِران فرض است. در مصادر حديثى و فقهىِ اماميه از على عليه السلام در اين باب، چيزى نيامده، اما مصادر سنى ذكر كرده‌اند كه ابا نصر سلمى گفت:

«حج را آغازيدم و در اين هنگام على [ عليه السلام ] را ديدم. پرسيدم: حج را تازه آغاز كرده‌ام، مى‌توانم عمره را بدان ضميمه كنم؟ فرمود: نه، اگر عمره را آغاز كرده بودى، مى‌توانستى حج را بدان ضميمه كنى، اما اگر حج را شروع كرده‌اى، عمره را بدان ضميمه نكن.

پرسيدم: اگر بخواهم اين كار را انجام دهم، چه؟ فرمود: با چند ظرف آب غسل كن، سپس براى هر دو احرام بپوش و دو طواف به نيّت آن دو به جاى‌آر.» ³همچنين روايت كرده‌اند:

«مقداد در منطقۀ «سقيا» بر على‌بن ابى‌طالب وارد شد، در حالى كه ايشان به بچه شتران، مخلوطى از آب و آرد و گياه را مى‌خوراند. عرض كرد:

عثمان بن عفّان از جمع ميان حج و عمره نهى مى‌كند. على عليه السلام در حالى كه بردستانش اثر آرد نمايان بود، وارد بر عثمان شد و فرمود: تو از جمع ميان حج و عمره نهى كرده‌اى؟ عثمان گفت:

اين اعتقاد من است. على [ عليه السلام ] در حالى كه خشمگين بود، بيرون آمد و [ به نيت حج و عمره ] مى‌گفت: «لَبَّيْكَ اَللّٰهُمَّ لَبَّيك بِحَجٍّ وَ عُمْرَةٍ مَعاً» . ⁴