62فقها عدم محبوبيت طواف در پشت مقام را حمل بر كراهت كرده‌اند و كراهت در عبادت به معناى ثواب كمتر است و ضررى به عمل نمى‌زند و باعث بطلان آن نمى‌گردد.
در مدارك الاحكام در معنى اين حديث، مى‌نويسد:
ومقتضى الرواية الجواز على كراهية وظاهر الصدوق الافتاء بمضمونها وهو غير بعيد إلّاأنّ المشهور أولى. 1مقتضاى روايت، روا بودن طواف در پشت مقام همراه با كراهت است و ظاهر از نقل صدوق (حديث را در فقيه) فتوا بر طبق آن است و اين نظر بعيد نيست؛ ليكن عمل به قول مشهور، شايسته‌تر است.
صاحب حدائق، بعد از نقل روايت محمد بن‌مسلم و صحيحۀ حلبى مى‌نويسد:
چه بسا از اينكه شيخ صدوق اين روايت را نقل كرده، استفاده شود كه به مضمون آن فتوا داده است. در نتيجه، قول ديگرى در مسأله به وجود مى‌آيد و اقوال به سه مى‌رسد. يكى قول صدوق رحمه الله كه ظاهر صحيحه حلبى است و ديگر قول مشهور و قول سوم، قول ابن جنيد است كه ضرورت، باعث زوال تحريم مى‌گردد.
وى اضافه مى‌كند: ظاهر از سخن علامه در منتهى و مختلف، قول ابن‌جنيد است. 2ولى آيةاللّٰه خويى در معتمد، قول علامه را متمايل به ديدگاه صدوق مى‌داند و بعد از نقل روايت محمد بن مسلم و بى‌اساس دانستن آن، مى‌نويسد:
ونسب الى ابن الجنيد انّه جوّز الطواف خارج المقام ومن خلفه عند الضرورة وعن الصدوق الجواز مطلقاً ولو اختياراً. ويظهر الميل اليه من المختلف والتذكرة و المنتهى كمايظهر الميل من صاحب المدارك و هو الصحيح ويدل عليه صحيحة الحلبي. . .
وصريح الرواية الجواز على المرجوحية التى يرتفع عندالاضطرار فلابأس بالعمل بها كما عن الصدوق الافتاء بمضمونها. فالمتحصّل انّ الطواف بالنسبة الى البعد والقرب الى الكعبة غير محدد بحدّ بل العبرة بصدق الطواف حول البيت عرفاً وان كان خلف المقام. 3و به ابن جنيد نسبت داده شده كه وى طواف، خارج از مقام و پشت آن را در هنگام ضرورت جايز دانسته است. و از صدوق، جواز اين عمل به طور مطلق و در حال اختيار استفاده مى‌شود. از علامه