63به همين دليل است كه روايات متعددى دربارۀ نيّت آمده است. و صاحب وسايل علاوه بر رواياتى كه در اين باره در لابلاى ابواب آورده است سه باب را به اين احاديث اختصاص داده و براى هريك عنوانى انتخاب كرده است. مشهور فقهاى شيعه و چهره‌هاى برجسته‌اى چونان شيخ انصارى نيز اين نظر را برگزيده‌اند و برطبق اين روايات فتوا داده‌اند.
آيةاللّٰه خويى مى‌نويسد: «فقد التزم الشيخ الانصارى بل المشهور بأنه حقيقة الاحرام.» 1و در كلام فقها گاه از آن به توطين نفس و گاه التزام به ترك منهيات و تروك احرام و گاه به نيّت و عزم تعبير كرده‌اند. گرچه اين مفاهيم اندكى باهم تفاوت دارد اما استخوان‌بندى و بنياد آنها يكى است.
متعلق اين نيّت، التزام يا توطين نفس، مى‌تواند ترك محرمات احرام و مى‌تواند انجام افعال حج يا عمره باشد و كسى نگفته است كه نيّت كنيم خودِ احرام را تا توقف الشىء على نفسه لازم آيد.
نتيجه‌گيرى و فشردۀ پژوهش
در حقيقت احرام، فقيهان شيعى انظار و ديدگاههاى متفاوت و متعددى دارند. تأمل در روايات انسان را بدين نكته رهنمون مى‌سازد كه حقيقت احرام تصميم بر ترك منهيات مخصوص و يا انجام حج و آماده شدن براى اين مهم است.
بخش دوّم
حقيقتِ «احرام» در ديگر مذاهب اسلامى
1 - حنفيان
فقيهان حنفى حقيقت احرام را تلبيه مى‌دانند؛ تلبيه‌اى كه مشروط به نيّت است؛ از ديدگاه آنان احرام همان تحريم مباحات بر نفس است كه تلبيه حقيقت آن را تشكيل مى‌دهد و نيّت شرط تحقق آن است.
در فتح‌القدير مى‌نويسد:
«حقيقته الدخول فى الحرمة.» 2