82برگزيند تا سختى‌هاى سفر بر او هموار گردد. پيامبر - ص - به مسافران توصيه مى‌فرمود: ابتدا رفيق راه را انتخاب كنيد آنگاه مسافرت بنماييد «الرفيق ثم السفر.» 1و در سخنى ديگر به امير مؤمنان على - ع - فرمود: «به تنهايى سفر مكن، كه همانا شيطان با شخص تنهاست، و او از دو نفر دورتر است و فاصله دارد. اى على، همانا مردى كه تنها مسافرت كند در معرض گمراهى است، دو نفر نيز چنين‌اند، اما آنگاه كه به سه رسيدند، گروه و كاروان به حساب مى‌آيند.» 2رسول خدا - ص - سه نفر را لعنت فرمود: 1 - آن كس كه تنها غذا بخورد 2 - كسى كه در خانه‌اى تنها بخوابد 3 - سوارى كه در دشت و بيابان تنها حركت كند. 3اسماعيل بن جابر گفت: در مكه خدمت امام صادق - ع - بودم. مردى از اهالى مدينه خدمت آن حضرت آمد، حضرت از او سؤال كردند: چه كسى همراهت بود؟ پاسخ گفت: با كسى همسفر نبودم. امام صادق - ع - فرمود: «اگر من بر تو فرمان مى‌راندم، نيكو ادبت مى‌كردم.
سپس فرمود: يكى شيطان است، دوتا نيز شيطانند، سه نفر ياران و چهار نفر رفيقانند.» 4اين روايت، بخوبى نشان مى‌دهد كه پيشوايان دين، مردم را به داشتن همراه در سفر ترغيب و تشويق مى‌كرده‌اند. و در حديثى ديگر رسول خدا - ص - از كسى كه تنها مسافرت كند، با عنوان «بدترين مردم» ياد كرده است. 514 - هم شأنى در مسافرت
در انتخاب رفيق سفر لازم است دقت نموده، همراهانى هم شأن و هم طراز را برگزيند تا در سفر به او خوش بگذرد. اسحاق بن جرير گفت: امام صادق - ع - پيوسته مى‌فرمود: «با كسى همراه شويد كه از همراهى با او احساس زينت و سرافرازى كنيد و با آنان كه همين احساس را نسبت به شما دارند همراه نشويد.» 6شهاب بن عبد ربّه گويد: به امام صادق - ع - گفتم: شما وضعيت من، و دوست گرفتنم و بخششى كه نسبت به برادرانم دارم را مى‌دانيد، با گروهى از اين دوستان در راه مكه همسفر مى‌شوم و نسبت به آنان بذل و بخشش مى‌كنم و امور معاششان را توسعه مى‌دهم. امام فرمود: «اى شهاب چنين مكن؛ زيرا كه اگر تو دست‌بازى نسبت به آنان نشان دهى و آنان نيز