16اين سه درخواست، تنها سه ركن از اركان امّ القُرىٰ است و براى مدينۀ فاضله گرچه لازمند اما كافى نيستند. اينجاست كه حضرت ابراهيم ركن چهارم را نيز از پروردگار خواست:
«فاجعَل أفئدةً من‌النّاس تهوي اِلَيْهِم.» 1
اينجا زمانى مدينۀ فاضله مى‌شود كه دل‌هاى مردم به آن سمت گرايش داشته باشد.
خدايا! دل‌هاى عده‌اى را به اين سرزمين متوجه كن تا به سويش مهاجرت كنند، نه از آن كوچ نمايند.
اگر در سرزمين «امنيت» نباشد، «آزادى» از آن رخت بربندد و از «اقتصاد سالم» اثرى نباشد. معلوم است كه فرهنگ ساكنان آن، پايين و پَست شده و مسائل اخلاقى مراعات نمى‌شود و حتّى با نبودن يكى از آن سه، زمينۀ كوچ فراهم مى‌شود. چه خوش است سخن مصلح‌الدين سعدى شيرازى: «نتوان زيست بسختى كه در اين جا زادم.»
هيچ عاقلى حاضر نيست در شهرى كه فاقد اين اركان تمدّن است، زندگى كند.
على بن ابيطالب - سلام اللّٰه عليه - فرمود: «ليس بلد احقّ لك من بلد خيرالبلاد فاَحَملكْ» ؛ بهترين شهرها 2جايى است كه توانِ رُشد آدمى را تأمين كند.
انبياى ابراهيمى ديدند كه حضرتِ ابراهيم - عليه‌السلام - به ركن چهارم نيز عنايت نمود و عرض كرد: خدايا! شهر شدن از يك سو، امنيت داشتن از سوى ديگر، اقتصاد سالم داشتن از سوى سوّم اما فضائل فرهنگى و مزاياى اخلاقى هم براى رشد و رُقّىٖ انسانها لازم است تا دل‌ها نه تنها از اين سرزمين نرمند كه در اينجا بيارمند.
آرى معمار تمدّن؛ ابراهيم خليل - ع - اين چهار اصل را براى تأسيس امّ القرى لازم و ضرورى دانستند.
محور اصلى اركان
محور اصلى و قطبى كه اين چهار ركن در مدار او مى‌گردند، آن عنصرى كه باعث مى‌شود تا يك سرزمين امن بوده و اقتصاد سالم داشته باشد، آزادى مردم تأمين و دل‌هاشان در آنجا بيارمد، حكومتى است كه در سايۀ وحى و رهبرى انسان كامِل (معصوم) شكل يابد، حكومتى كه در سايۀ يك سياستمدار دين مَنِشِ مدير، مدبّر و آگاه با تدوين قانون بر اساس رهنمودهاى آسمانى، تشكيل شده باشد.