26را به خدا مى‌خوانى!» .
هر كه پاسخ ابراهيم - ع - را يكبار گفت، يكبار حج كرده و آنكه ده بار گفت، ده بار حج كرد، و آنكه پاسخ نگفت، حج نكرد.4
2 - قال‌اللّٰه تعالى: «ففرّوا الى اللّٰه» يعنى: «حجّوا الى اللّٰه» من اتخذ محملاً للحج كان كم ارتبط فرساً فى سبيل‌اللّٰه.5
ترجمه: «ففِرّوا الى‌اللّٰه» ؛ به سوى خدا فرار كنيد؛ يعنى: به سوى خدا حج كنيد. و هر كس مركبى براى سفر گيرد، چنان است كه اسب خود را در راه خدا آمادۀ جنگ كرده باشد.
3 - در كتاب «من لايحضره‌الفقيه» روايت شده است كه خداى جبار - جل‌جلاله - فرمايد: آن بنده‌اى كه من به او نيكى و خوبى كرده‌ام و او هر 5 سال يكبار مرا در اين مكان زيارت نكند به حقيقت، محروم است.6
4 - حضرت امام باقر - ع - فرمود:
«آن بنده كه حاجت دنيائيش را بر حجّ مقدم دارد، پيش از آنكه حاجتش برآورده شود، به نظارۀ حاجيان سرتراشيده خواهد پرداخت!» .7
5 - حضرت صادق - ع - فرمود:
«هيچكس جز به گناه، از حجّ تخلّف نكند و خدا بيش از اينها را عفو خواهد كرد!»8
6 - از امام صادق - ع - پرسيدند:
«شخص وام داده، وام گيرد و حج كند؟ فرمود: آرى! قرضش زودتر ادا مى‌شود!» .9
7 - در حديث صحيح از حضرت صادق - ع - روايت شده است كه: يك اعرابى به حضرت رسيده گفت: اى پيامبر خدا! من به قصد حج، بيرون آمده‌ام ولى حجّ از كفم رفت! من مردى ثروتمندم، به من دستورى ده كه با داراييم كارى كنم كه به اجرى مانند اجر حج برسم. امام - ع - مى‌گويد: پيامبر - ص - رو به او كرد و گفت: به «ابوقبيس» بنگر! اگر ابوقبيس طلاى سرخ شود، كه تو در راه خدايش انفاق كنى، به چيزى كه حاجى مى‌رسد، نمى‌رسى!» .
سپس فرمود: «آنگاه كه حاجى بار سفر كرد، چيزى برندارد و نگذارد، مگر آنكه خدا برايش ده حسنه نويسد و ده سيّئه محو كند و ده درجه بالا برد» .
و آنگاه كه سوار شترش شود، گامى بر ندارد و نگذارد، مگر آنكه همانند آن برايش نويسد.
و آنگاه كه به دور خانه طواف كند،