14بگونه‌اى قرآن را قرائت مى‌كنند كه گويا دارند از وجود مبارك پيغمبر - صلى اللّٰه عليه و آله - اين كلمات را تلقّى مى‌كنند. چون پيغمبر اين كلمات را قرائت فرمود و همه شنيدند. و گويا دارند از خود پيامبر مى‌شنوند.
اينان اوحدى از اهل قرائت و معرفتند. ائمّه -عليهم‌السلام وقتى هنگام نماز، حمد را قرائت مى‌كردند، بعضى از كلمات را آنقدر تكرار مى‌كردند كه گويا از خود خدا مى‌شنوند.
در كريمۀ: «وَ اِنْ اَحَد مِن المشركينَ استجارَكَ، فَاَجِره حتّىٰ يَسمَعَ كلامَ اللّٰه»7.
هم اين دو مطلب هست. بعضى‌ها كه در محضر رسول اكرم - صلى اللّٰه عليه و آله - قرار مى‌گرفتند، قرائت پيغمبر را طورى مى‌شنيدند كه گويى از خدا دارند تلقى مى‌كنند. چون اين كتاب براى همه نازل شده است. منتهى آن كسى كه مستقيماً دريافت كرد و گيرندۀ وحى بود، شخص پيغمبر است و لا غير، در قرآن كريم فرمود: «بالبيّنات و الزُبرِ و كتاب اَنزلنا اليك الذكرَلِتُبيّنَ لِلنّاس مٰا نُزِّلَ اِليهِم»8. قرآن، هم «انزال» به طرف پيغمبر است و هم «تنزيل» به طرف مردم. براى مردم هم نازل شده است. مردم هم گيرندگان كلام خدايند.
منتهى به وساطت رسول اكرم - صلى اللّٰه عليه و آله - پس گروهى مى‌توانند به جايى برسند كه هنگام تلاوت قرآن گويا اين كلمات را از ذات اقدس اله استماع مى‌كنند. در مسألۀ تلقّى سلام هم اين چنين است. ذات اقدس اله بر مؤمنين صلوات و سلام دارد صلواتش در سورۀ احزاب است كه:
«هُوَ الذى يُصَلى عليكُم وَ ملائكتهُ لِيخرِجَكُم مِنَ الظّلمات اِلى النّور»9. سلامش در سورۀ ديگر است كه فرمود:
«سَلام علىٰ موسىٰ و هارون، اِنّا كذٰلكَ نَجزى المؤمنين»10. درست است كه اين سلام بر موسى و هارون است اما به دنبالش بعد فرمود: «ما اين چنين مؤمنين را پاداش مى‌دهيم» . يعنى سلام خدا بر مؤمنين هم خواهد بود. البته آنجا كه بر نوح سلام فرستاده است، كه:
«سلام على نوحٍ فى العالمين»11، مخصوص خود نوح است. در سراسر قرآن اين تعبير فقط يك جا آمده و آن هم دربارۀ نوح است كه و اين به خاطر آن نُه الى ده قرن رنج و تلاشى است كه او در راه تبليغ الهى تحمّل كرد. دربارۀ