46به نقل از على بن ابى‌طالب(ع) گفت: رسول الله(ص) فرمودند: «هر چيزى وجهى و صورتى دارد و وجه دين شما نماز است. پس هيچ يك از شما چهرۀ دين را زشت و خدشه‌دار نسازد و هر چيزى شروعى دارد، و شروع نماز تكبير است. (نورى طبرسى، مستدرك‌الوسائل، 1408ق. ج3، ص26؛ ابن اشعث، ص39، اول، بى‌تا ؛ حرّعاملى، ج4، ص24و ج6 ، ص12).
از اين‌رو، نماز بايد در سنين كودكى به فرزندان آموزش داده شود تا در هنگام تكليف كاملاً آمادۀ اقامۀ آن باشند.
روزه
روزه، از عبادات مهمى است كه خداوند آن را براى پالايش بدن، احساس گرسنگى و تشنگى و جلوگيرى از شهوت‌ها و خواهش‌هاى نفسانى و پرورش اراده واجب ساخته است.
امام باقر(ع) نيز در همين مضمون مى‌فرمايند: «ما كودكان خود را، وقتى پنج ساله‌اند، به نماز امر مى‌كنيم؛ ولى شما كودكانتان را وقتى هفت ساله شدند، به نماز مى‌خوانيد. ما كودكان خود را وقتى هفت ساله‌اند به روزه وامى‌داريم، به اندازه‌اى‌كه توان دارند؛ نصف روز باشد يا بيشتر يا كمتر، وقتى تشنگى و گرسنگى به آن‌ها چيره شد، افطار مى‌كنند تا اين كه به روزه عادت كنند و توان آن بيابند. ولى شما كودكانتان را وقتى نه ساله شدند به اندازه‌اى كه توان دارند، به روزه واداريد و وقتى تشنگى بر آنان چيره شد، افطار كنند. (مازندرانى، اول، 1429ق./ ج4، ص125 ؛ طوسى، ج1، ص409، اول، 1390)
حج
در خصوص فضيلت بردنِ كودكان به حج، جابربن عبدالله روايت مى‌كند: «زنى در حج فرزند خردسال خود را خدمت پيامبر(ص) بلند كرد و پرسيد يا رسول الله اين هم حج دارد؟ فرمود: آرى و تو پاداش مى‌برى.»
«زراره از امام باقر يا امام صادق(عليهما السلام) روايت مى‌كند: «هرگاه كسى كودك خردسال خود را به حج آورد، به او دستور دهد كه لبيك گويد و حج را واجب كند. اگر خوب نتوانست لبيك بگويد: از طرف او لبيك گويد و او را طواف دهد و از طرف او نماز بخواند. گفتم چيزى ندارد كه قربانى كنند. فرمود: از جانب كودكان قربانى كنند و بزرگ‌ترها روزه بگيرند و كودك را از آنچه بر محرم حرام است، از لباس و بوى خوش پرهيز دهند و اگر صيدى را كشت كفاره‌اش بر پدر است.(محمدى رى‌شهرى، ص314، اول، قم، 1428ق.)