45
مانعين وضوى تجديدى
گروهى از فقهاى اماميه براى تكرار وضو حدّ و مرز قائل شده و تجديد آن، بيش از دو بار را جايز نمى د انند. شيخ صدوق در مورد تجديد وضوى بدون دليل براى نمازها، بر اين باور است كه اگر بيش از دو مرتبه انجام شود، مانند اذان نماز عصر كه اگر به سه مرتبه رسيد، بدعت خواهد بود. ايشان مى نويسند:
«اخبار و رواياتى كه تجديد وضو اضافه بر دو مرتبه را بدون اجر دانسته ا ند، گفتار ما را تأييد مى كند و مراد اين است كه وضو پس از وضو اجرى در پى نخواهد داشت؛ مثل اذان كه هر كس نماز ظهر و عصر را با يك اذان و دو اقامه خواند كفايت مى كند.» 1
و هركس براى نماز عصر اذان ديگرى گفت داراى فضيلت بيشترى است و اما اذان سوم بدعت بوده و هيچ پاداش و اجرى ندارد.
با توجه به آنچه بيان شد، دو نظريه پيرامون وضوى تجديدى در فقه اماميه بيان گرديد كه يكى طرفدار اطلاق بود و ديگرى تجديد را مقيد مى د انست.
وضوى جبيره اى از منظر فريقين
كسى كه مى خواهد وضوى جبيره اى بگيرد، اگر بر يك يا چند محل شست و شو و يا مسح در وضو، جبيره وجود داشته باشد؛ (جبيره همان چيزى است كه با آن زخم را مى پوشانند و يا مى بندند) ، دو حالت برايش متصور است:
الف) اگر مى تواند جبيره را برداشته و مكان و عضو را بشويد، واجب است اين كار را انجام دهد و
به وظيفه ا ش عمل كند. 2
ب) اگر نمى تواند جبيره را بردارد؛ به اين خاطر كه ترس نابودى يا افزايش بيمارى را دارد، بر موضع
جبيره مسح كند و در بقيه اعضا، وضوى خود را كامل سازد و نماز را به جا آورد كه در اين
صورت، ديگر اعاده اى هم بر عهدۀ او نخواهد بود. 3
ابوحنيفه و پيروانش و همچنين شافعى و پيروانش نيز بر همين عقيده بوده و با اماميه موافق ا ند. 4
استدلال اماميه به گفتار خويش، حرجى بودن برداشتن جبيره، اجماع و همچنين روايات اهل
بيت (عليهم السلام) در اين باره مى باشد.